Nova Scotia, New Brunswick ve gelecekteki Ontario ve Quebec eyaletlerinin bir konfederasyonu olan Kanada'nın özerk Hakimiyeti, İngiltere Kuzey Amerika Yasası'nın geçişi ile resmen İngiltere tarafından tanındı.

19. yüzyıl boyunca, sömürge bağımlılığı büyümekte olan bir Kanada için özerkliğin artmasına yol açtı. 1841'de, Ontario ve Quebec olarak bilinen Yukarı ve Aşağı Kanada’nın Birlik Yasası ile tek bir eyalet yapıldı. 1860'larda, daha büyük bir Kanada federasyonu için yapılan bir hareket, ortak bir savunmaya duyulan ihtiyaçtan, ulusal bir demiryolu sisteminin arzusundan ve Fransız ve İngiliz ihtilafı sorununa çözüm bulma zorunluluğundan doğdu. Aralarında birliği arayan Denizcilik illeri, 1864'te bir konferans düzenlediğinde, Kanada'nın diğer illerinden delegeler katıldı. Yılın ilerleyen saatlerinde Quebec’te bir konferans daha düzenlendi ve 1866’da Kanadalı temsilciler, İngiliz hükümetiyle görüşmek üzere Londra’ya gitti.

1 Temmuz 1867'de, İngiliz Kuzey Amerika Yasası’nın yürürlüğe girmesiyle, Kanada’nın egemenliği resmen Britanya İmparatorluğu’nda özerk bir varlık olarak kuruldu. İki yıl sonra Kanada, Hudson’ın Bay Şirketi’nin engin mallarına sahip oldu ve on yıl içinde Manitoba ve Prens Edward Adası’nın eyaletleri Kanada federasyonuna katıldı. 1885 yılında Kanada Pasifik Demiryolu tamamlandı ve Kanada'nın engin topraklarına toplu yerleşim imkânı sağladı.