Çin Komünist Partisi’nin reform görüşlü lideri Hu Yaobang’ın ölümünden altı gün sonra, 100.000 öğrenci Hu’yu anmak ve Çin’in otoriter komünist hükümetine olan hoşnutsuzluklarını dile getirmek için Pekin’in Tiananmen Meydanı’nda toplandı. Ertesi gün, Hu Yaobang için resmi bir anma töreni, Tiananmen’in Halkın Büyük Salonu’nda yapıldı ve öğrenci temsilcileri, Büyük Li’nin Başbakanı Li Peng ile görüşmek üzere Büyük Salon’un basamaklarına dilekçe verdi. Çin hükümeti, ülkedeki Çin üniversitelerinin genel boykotuna yol açan ve yaygın demokratik reform çağrıları yol açan böyle bir toplantıyı reddetti.
Hükümetin herhangi bir kitlesel gösterinin şiddetli bir şekilde bastırılması konusundaki uyarılarını dikkate almamakla birlikte, 40'tan fazla üniversiteden öğrenciler 27 Nisan'da Tiananmen'e yürüyüşe başladılar. Komünist lider Mao Zedong’un 1949’da Çin Halk Cumhuriyeti’nin ilanını yaptığı meydanda, 20 Mayıs’ta, hükümet Pekin’de sıkıyönetim ilan etti ve birlik ve tanklar muhalifleri dağıtmak için çağrıldı. Ancak, çok sayıda öğrenci ve vatandaş ordunun ilerlemesini engelledi ve 23 Mayıs'a kadar hükümet güçleri Pekin'in dışına çıktı.
3 Haziran'da, protestoları sona erdirme müzakerelerinin durması ve demokratik reformların artması çağrısında bulunarak, birlikler Çin hükümetinden Tiananmen'i ne pahasına olursa olsun geri alma emri aldı. Ertesi günün sonuna kadar, Çinli birlikler, Tiananmen Meydanı ve Pekin sokaklarını zorla temizledi, yüzlerce göstericiyi öldürdü ve binlerce protestocuyu ve diğer şüpheli muhalifleri tutukladı. Hükümetin çökertilmesinden sonraki haftalarda, bilinmeyen sayıda muhalif infaz edildi ve komünist işçi güçleri ülkenin kontrolünü eline aldı.
Olayda uluslararası topluluk öfkelenmişti ve ABD ve diğer ülkeler tarafından uygulanan ekonomik yaptırımlar Çin’in ekonomisini gerileme yoluna soktu. Bununla birlikte, 1990’ların sonunda, kısmen Çin’in yüzlerce hapishane muhalifinin serbest bırakılması sayesinde, uluslararası ticaret yeniden başladı.
