Bu gün, Kongre, ilk kaçak köle yasasını kabul etti ve köleliği yasaklayanlar da dahil olmak üzere bütün devletlerin, diğer devletlerden kaçan köleleri asıl sahiplerine zorla iade etmelerini istedi. Yasalar, “bir devlette, bir yasada, bir başkasına kaçan emeğe hizmet vermeyen hiç kimsenin, oradaki herhangi bir yasa veya düzenlemenin sonucu olarak, bu emeğin veya hizmetin veya emeğin taburcu edilmeyeceğini, Bu tür bir hizmet veya emeğin kaynaklanabileceği tarafın talebi üzerine. ”

Kuzey eyaletleri köleliğin kaldırılmasıyla, 1793 yasasının en rahat şekilde uygulanmasını ve kaçak kölelerin jüri yargılanmasını sağlayan yasaların çoğunu kabul etti. Hatta birçok Kuzey devleti, devlet yetkililerinin kaçak köle yakalamalarına veya kaçakları hapse atmalarına yardım etmesini yasaklayan tedbirler bile aldı. İlk kaçak köle yasasının bu göz ardı edilmesi Güney eyaletlerini kızdırdı ve 1850'de Kuzey ile Güney arasında Uzlaşmanın bir parçası olarak ikinci bir kaçak köle hukukunun geçişine yol açtı.

İkinci kaçak köle yasası, kölelerin “ağır ceza acısı çekmesi” için çağrılmasını istedi, ancak kaçakların kendi savunmalarında ifade vermelerinin yasaklanması şartıyla jüri yargılanmasına izin verdi. Gibi önemli kaçak köle denemeleri, Dred Scott 1857'de Mason-Dixon çizgisinin her iki tarafındaki kamuoyu kandırıldı. Bu arada, kaçak köleler, kaçakların Kuzey eyaletlerinde veya Kanada'da özgürlüğe kaçmalarına yardım eden, başta özgür Afrika kökenli Amerikalılar olan bir insan ağı olan “Yeraltı Demiryolları” ile yasayı aştı.