1942'de kurulan Irk Eşitliği Kongresi (CORE), Amerikan sivil haklar hareketinin ilk yıllarında önde gelen aktivist örgütlerden biri oldu. 1960'ların başlarında, CORE, diğer sivil hak grupları ile birlikte çalışarak bir dizi girişim başlattı: kamu tesislerini, Özgürlük Yaz seçmeni kayıt projesini ve Washington'daki 1963 Mart tarihini ayırmayı amaçlayan Özgürlük Yolculukları. CORE başlangıçta, ırkçı ayrımcılığa karşı mücadelede pasifist, şiddet içermeyen bir yaklaşımı benimsedi, ancak 1960'ların sonunda grubun liderliği odak noktasını siyah milliyetçilik ve ayrılıkçılık politik ideolojisine kaydırmıştı.
Irk Eşitliği Kongresi (CORE), pasifist Uzlaşma Bursu'nun bir çıkması olarak 1942'de Chicago Üniversitesi kampüsünde kuruldu.
Önümüzdeki yirmi yıl boyunca, CORE şiddetsizlik yoluyla değişime ulaşma fikrine küçük bir grup insan hakları aktivisti tanıttı, ancak bu yıllarda, bölümleri Kuzeyde ve üyeliğinde ağırlıklı olarak beyaz ve orta sınıftaydı.
1955'te CORE güneye girdi ve Montgomery, Alabama'daki otobüs boykotu sırasında göstericilere şiddetsizlik eğitimi verdi. Kısa süre sonra, CORE Güney'de çalışmak için küçük bir personel kiraladı.
Biliyor musun? 1964 Haziran'ında, üç CORE aktivisti Andrew Goodman, James Chaney ve Michael Schwerner, CORE'nin Mississippi'deki Freedom Summer seçmen kayıt projesinde gönüllü olarak çalışırken Ku Klux Klan üyeleri tarafından öldürüldü.
Grup, ilk olarak 1960 yılında, siyahlara hizmet etmeyi reddeden öğle yemeği yerlerindeki oturma hareketine aktif desteğiyle ulusal dikkatini çekti. Örgütün yeni yönünün simgesi, Şubat 1961'de James Farmer'ın CORE’un ilk siyah ulusal yöneticisi olarak atanmasıydı.
Birkaç ay sonra, CORE eyaletlerarası ulaşım tesislerini ayırmak için ilk Özgürlük Yolunu düzenledi. Bisikletçiler Alabama’da o kadar acımasızca saldırıya uğrasalar da devam edemediler, binden fazla katılımcı, siyah ve beyaz, yaz boyunca Özgürlük Yolculuğu yaptı.
1961'in sonlarından itibaren seçmen kaydı yeni insan hakları önceliği haline geldi ve CORE Florida, Louisiana ve Güney Carolina'ya odaklandı.
Bu sırada birçok sivil hak çalışanı, entegrasyon değil siyah siyasal gücün ırk eşitliği sağlamak için en iyi umudu sunduğunu hissetmeye başlamıştı. Her ne kadar CORE ırksal anlama konusundaki taahhüdünden vazgeçmediyse de, örneğin, 1963 Ağustos'unda Washington’da Mart ayının bir kozistiydi, siyah özerkliğe daha fazla ağırlık verdi.
Entegrasyon konusundaki karamsarlık, seçmen tescil projelerini karşılayan dayak ve cinayet dalgasıyla ve CORE’un Kuzey’deki genişletilmiş çalışmaları ile güçlendi ve bu durum ABD’de ırk ayrımcılığının derinliğine ve uzlaşmazlığına ışık tuttu.
1966'nın başlarında, pasifist ve uzun zamandır ırksal entegrasyon savunucusu olan Farmer, yerini siyah ayrılıkçılığa bağlı olan Floyd McKissick'in milli direktörlüğünü aldı. Bundan sonra, esas olarak siyah bir örgüt olan CORE, yükselen savaş karşıtı harekata ses verirken siyahi ve ekonomik adalet için baskı yapmaya devam etti.
Okuyucunun Amerikan Tarihine Eşlik Ettiği. Eric Foner ve John A. Garraty, Editörler. Telif Hakkı © 1991, Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company'ye aittir. Tüm hakları Saklıdır.
