1988'de Ermenistan'ı iki deprem 60.000 kişiyi öldürdü ve yaklaşık yarım milyon binayı yıktı. Sadece birkaç dakika uzaklıktaki iki titremenin büyüklüğü 6.9 ve 5.8'de ölçüldü ve Gürcistan, Türkiye ve İran kadar uzakta hissedildi.

İlk, daha güçlü olan deprem, yaklaşık 30.000 şehir ve Kirovakan'ın 20 mil kuzeybatısındaki Spitak’tan üç mil ötede, 11: 41’di. Merkez üssü, kısmen korkunç yıkıma neden olan yüzeyin çok altında değildi. Ayrıca, sadece dört dakika sonra, 5.8 büyüklüğünde titreme, ilk depremde zar zor tutmayı başarabilmiş, yıkılan binalara yakındı. Dünyanın birkaç metre genişliğinde yerin 8 metrelik bir patlamasının daha sonra depremlerden kaynaklandığı tespit edildi.

Spitak toplam imha yakınında yaşadı. Şehirdeki yapıların çoğu ya ucuz bir şekilde inşa edildi ya da tuğla ya da taş çatılar vardı ve neredeyse tamamı sallanmadan çöktü. Leninakan’da, Ermenistan’ın 300.000’e yakın sakininin yaşadığı en büyük ikinci şehir olan binaların yaklaşık yüzde 80’i Büyük yıkım ölçeği, ülkenin yanıt verme kabiliyetini bastırdı. Daha da kötüsü, yetkililer (o sırada Sovyet hükümeti tarafından kontrol edilen) kurtarma görevlileri ve yardım işçilerinin bölgeye girmeleri için izin vermeyi erteledi. Aslında, depremlerden 10 gün sonra, tüm yabancılara sipariş verildi.

İçeri girebilen kurtarma ekipleri bir haftadan fazla bir süre hayatta kaldılar, fakat kurtulanları bulmaya çalışıyorlardı. Son kurtulan 15 Aralık'ta molozların altından çıkarıldı. Pek çok uzman, ölüm ücretlerinin, deprem sırasında binlerce kişinin yaralanmasına maruz kaldığı için ölüm oranlarının ilk 60.000 tahminini aştığını düşünüyor. Bu mağdurlar genellikle travmayı takiben böbrek sorunları yaşadı ve yerel sağlık görevlileri onları tedavi etmek için donatılmadığında öldü.

Yeniden yapılanma sonraki yıllarda başladığında, uygun inşaat malzemelerinin kullanılmasına ve binalara yükseklik sınırları koymaya daha fazla özen gösterildi.