İçerik

• Elizabeth Cady Stanton’ın Erken Yaşamı
• Evlilik ve Annelik
• Duyguların Beyanı
• Susan B. Anthony ve Elizabeth Cady Stanton
• Kadınların Oy Hakkı Hareketi Bölücü
• Stanton’ın Son Yılları
• Elizabeth Cady Stanton'ın Mirası
• Kaynaklar

Elizabeth Cady Stanton, bir kölelik karşıtı, insan hakları aktivisti ve kadının hakları hareketinin ilk liderlerinden biriydi. Ayrıcalıklı bir arka plandan geldi ve kadınlar için eşit haklar için savaşmaya erken yaşlarda karar verdi. Stanton, Susan B. Anthony ile yakın bir şekilde çalıştı ve 'Anthony'nin 50 yıldan fazla bir süredir, kadının oy hakkını kazanmak için Anthony'nin cesurluğunun arkasındaki beyin olduğu' bildirildi. Yine de, aktivizmi tartışmasız değildi, Stanton'u yaşamın ilerleyen dönemlerinde kadının oy hakkı hareketinin sınırında tutmaya devam etmesine rağmen, çabaları tüm vatandaşlara oy verme hakkı veren 19. Değişikliğin sonunda geçmesine yol açtı.

Elizabeth Cady Stanton’ın Erken Yaşamı

Elizabeth, 12 Kasım 1815'te New York Johnstown'da Daniel Cady ve Margaret Livingston'a doğdu.

Elizabeth’in babası, kölelik sahibi, önde gelen avukat, Kongre üyesi ve kızını hukuk çalışmalarına ve hayatının başlarında diğer sözde erkek alanlarına maruz bırakan yargıçtı. Bu maruz kalma, kadınlara haksızlık yasalarının düzeltilmesi için Elizabeth içindeki bir yangını ateşledi.

Elizabeth, 16 yaşında Johnstown Akademisi'nden mezun olduğunda, kadınlar üniversiteye kayıt olamıyordu, bu yüzden bunun yerine Troy Kadın Semineri'ne geçti. Orada cehennem ateşi gibi vaaz etti ve bir çöküntü yaşayacak kadar lanetlendi.

Deneyim onu, hayatının geri kalanını takip eden örgütlü dini olumsuz bir bakış açısı ile bıraktı.

Evlilik ve Annelik

1839'da Elizabeth, daha sonra John Brown’un ​​Harper’ın Batı Virginia’sındaki Harper’s Ferry’nde bir cephanelik baskınına destek veren ve kundaklama hareketi ile tanıştığı kuzeni Gerrit Smith’le birlikte New York’taki Peterboro’da kaldı. Oradayken, Amerikan Kölelikle Mücadele Derneği için gönüllü bir gazeteci ve kölelik karşıtı olan Henry Brewster Stanton ile tanıştı.

Elizabeth 1840'da Henry ile evlendi, ancak uzun süredir devam eden geleneğe ara vererek, “itaat” kelimesinin evlilik yemininden vazgeçilmesi konusunda ısrar etti.

Çift, Londra’da balayı yaptı ve Amerikan Kölelik Karşıtı Toplum’un temsilcileri olarak Dünya Kölelik Karşıtı delegasyona katıldı; ancak, sözleşme Stanton veya diğer kadın delegelerin tanınmasını reddetti.

Eve döndükten sonra Henry, Elizabeth’in babası ile hukuk okudu ve avukat oldu. Çift, Elizabeth'in önde gelen kölelik karşıtlarının görüşlerini duyduğu birkaç yıl boyunca Boston, Massachusetts'te yaşadı. 1848'de üç oğulları oldu ve New York, Seneca Şelaleleri'ne taşındılar.

Duyguların Beyanı

Stanton, 1842-1859 yılları arasında altı çocuğa sahipti. Bu süre zarfında, annelik meselesi çoğu kez sahnenin arkasındaki etkinliklerle uğraşmasını sınırlandırmasına rağmen, kadın hakları mücadelesinde aktif kaldı.

Daha sonra, 1848'de Stanton, Lucretia Mott, Jane Hunt, Mary Ann M’Clintock ve Martha Coffin Wright ile birlikte “Seneca Şelalesi Sözleşmesi” olarak adlandırılan İlk Kadın Hakları Sözleşmesi'ni organize etti.

Stanton, ABD’li kadınların haklarının ne olması gerektiğini ortaya koyan Bağımsızlık Bildirgesi’nden sonra modellenen ve kadınların hakları mücadelesini Kurucuların İngiliz’den bağımsızlık mücadelesiyle karşılaştıran bir belge olan Duygular Bildirimi’nin yazılmasına yardımcı oldu.

Duyguların Beyanı, erkeklerin kadınlara nasıl baskı yaptıklarını gösteren örnekler sundu:

Stanton kongrede Duyurular Bildirgesi'ni okudu ve kadınlara diğerlerinin yanı sıra oy kullanma hakkı verilmesini önerdi. Altmış sekiz kadın ve 32 erkek belgeyi 'önde gelen kölelik karşıtı Frederick Douglass' da dahil olmak üzere imzaladı, ancak birçoğu kamuoyu incelemesi altına alındığında desteklerini geri çekti.

Susan B. Anthony ve Elizabeth Cady Stanton

Aktivizm tohumları Stanton'a ekilmişti ve kısa süre sonra diğer kadın hakları sözleşmelerinde konuşması istendi.

1851'de feminist Quaker ve sosyal reformcu Susan B. Anthony ile tanıştı. İki kadın daha farklı olamazlardı, ancak ılımanlık hareketi ve ardından oy hakkı hareketi ve kadın hakları için hızlı arkadaşlar ve eş-kampanyacılar oldular.

Meşgul bir ev hanımı ve annesi olarak Stanton, konferans devresini dolaşmak için evlenmemiş Anthony'den çok daha az zaman geçirdi, bu yüzden araştırma yaptı ve kadın yazma edebiyatını ve Anthony’nin konuşmalarının çoğunu yapmak için karıştırma yazma yeteneğini kullandı. Her iki kadın da kadınların oy hakkı üzerine yoğunlaşırken, Stanton da kadınlar için eşit haklar talep etti.

1854 “New York Yasama Meclisine Adres”, 1860 yılında yapılan ve boşanma, mülk edinme ve ticari işlemlere katılma sonrası kadınların çocuklarının ortak velayetini almalarını sağlayan güvenli reformlara yardımcı oldu.

Kadınların Oy Hakkı Hareketi Bölücü

İç Savaş patlak verdiğinde, Stanton ve Anthony, Kadınları Sadık Ulusal Lig'i kurarak Kongreyi köleliğin kaldırılması 13. Değişikliği geçmeye teşvik etti.

1866'da, 14. Değişikliğe ve 15. Değişikliğe karşı, siyah adamlara oy kullanma hakkı tanıdığı için lobi yaptılar; çünkü değişiklikler de kadınlara oy kullanma hakkı vermedi. Bununla birlikte, kölelik karşıtı arkadaşlarının birçoğu pozisyonları ile aynı fikirde değildi ve siyah erkekler için hak kazanma haklarının birinci öncelik olduğunu düşünüyordu.

1860'ların sonunda, Stanton kadınların hamile kalmaktan kaçınmak için alabilecekleri önlemleri savunmaya başladı. Daha liberal boşanma yasalarına, üreme öz karamsarlarına ve kadınlar için daha fazla cinsel özgürlüğe verdiği desteği Stanton'u kadın reformcular arasında biraz marjinalleşmiş bir ses haline getirdi.

Yakında oy hakkı hareketi içinde bir yarık gelişti. Stanton ve Anthony, 1869'da kadınların ulusal düzeyde oy kullanma çabalarına odaklanan Ulusal Kadın İstihdam Derneği'ni aldatmış ve kurmuşlardı. Birkaç ay sonra, eski kölelik karşıtı akranlarından bazıları, kadınların devlet seçiminde oy kullanmalarına odaklanan Amerikan Kadın İstihdam Derneği'ni kurdu.

1890'da Anthony, dernekteki Stanton'la Ulusal Amerikan Kadın İstihdam Birliği (NAWSA) içinde iki birliği yeniden birleştirmeyi başardı. 1896 itibariyle, dört eyalet kadının oy hakkını güvence altına almıştı.

Stanton’ın Son Yılları

1880’lerin başlarında Stanton’un ilk üç cildini birlikte yazdı. Kadın Oy Hakkı Tarihi. 1895 yılında, o ve bir kadın kurulu yayınladı Kadının İncil'i İncil’in kadınlara yönelik önyargısına işaret etmek ve kadınların erkeklere boyun eğdirilmesi gerektiği konusundaki tutumunu vurgulamak.

Kadının İncil'i Çok satanlar arasına girdi, ancak Stanton’ın NAWSA’daki meslektaşlarının çoğu saygısız kitaptan memnun değildi ve onu resmen sansürledi.

Stanton bazı güvenilirliğini yitirmiş olmasına rağmen, hiçbir şey kadınların hakları konusundaki tutkusunu susturamaz. Sağlığının azalmasına rağmen, kadınların oy hakkı ve şampiyonu haklarından mahrum edilmiş kadınlar için savaşmaya devam etti. O otobiyografisini yayınladı. Seksen Yıl ve Daha Fazlası, 1898'de.

Elizabeth Cady Stanton'ın Mirası

Stanton 26 Ekim 1902'de kalp yetmezliğinden öldü. Oluşması doğru, beyninin ölümü üzerine beyninin bilime bağışlanmasını istedi, erkeklerin beyninin kitlelerinin onları kadınlardan daha akıllı yaptığını iddia etti. Bununla birlikte, çocukları dileğini yerine getirmedi.

Hayatında hiçbir zaman oy kullanma hakkı kazanmasa da, Stanton meşalesini taşıyan ve on yıllardır süren mücadelesinin boşuna gitmediğini garanti eden bir feminist haçlı lejyonu geride bıraktı.

Ölümünden neredeyse yirmi yıl sonra, Stanton’ın vizyonu nihayet 18 Ağustos 1920’de yapılan ve 19’da yapılan değişiklikle Amerikalı kadının oy kullanma hakkını garanti altına aldı.

Kaynaklar

New York Yasama Meclisine Adres, 1854. Milli Park Servisi.

Duyguların Beyanı. Milli Park Servisi.

Elizabeth Cady Stanton Biyografi. Biyografi.

Elizabeth Cady Stanton. İnternet Felsefesinin Ansiklopedisi.

Elizabeth Cady Stanton. Milli Park Servisi.

Stanton, Elizabeth Cady. VCU Kütüphaneler Sosyal Refah Tarihi Projesi.

Susan B. Anthony ve Elizabeth Cady Stanton Biyografi. PBS.