İçerik
Ellis Adası, 1892'de, 1954'te kapanana kadar 60 yıldan fazla bir süre boyunca hizmet etmeyi amaçlayan bir göç istasyonu olarak açılan tarihi bir bölgedir. New York ile New Jersey arasındaki Hudson Nehri'nin ağzında bulunan Ellis Adası, milyonlarca yeni insan gördü. gelen göçmenler kapılarının gerçeğinden geçerken, mevcut tüm ABD vatandaşlarının yüzde 40'ından fazlasının atalarından en az birini Ellis Adası'na kadar izleyebileceği tahmin ediliyor.
ABD Göç Tarihi
Bu yeni neslin arasında, çarlık Rusyası ve Doğu Avrupa’daki siyasi ve ekonomik baskıdan kaçan Yahudiler (sadece 1910’da yaklaşık 484.000 kişi geldi) ve İtalyanlar ülkelerinde yoksulluktan kaçtılar. Ayrıca Polonyalılar, Macarlar, Çekler, Sırplar, Slovaklar ve Rumlar, Suriye, Türkiye ve Ermenistan'lı Avrupalı olmayanlar da vardı.
Eski Dünya'da evlerini terk etmelerinin nedenleri arasında savaş, kuraklık, kıtlık ve dinsel zulüm vardı ve hepsinin Yeni Dünya'da daha fazla fırsat için umutları vardı.
Zorlu bir deniz yolculuğunun ardından, Ellis Adası'na gelen göçmenler, gemi sicilinden gelen bilgilerle etiketlendi; daha sonra Amerika Birleşik Devletleri'ne girmeye uygun olup olmadıklarını belirlemek için tıbbi ve yasal denetimler için uzun süre beklediler.
1900’den 1914’e kadar Island Ellis Adası’nın en yoğun yılları ’olan her gün yaklaşık 5.000 ila 10.000 kişi göç istasyonundan geçti. Yaklaşık yüzde 80'i birkaç saat içinde başarılı bir şekilde geçti, ancak diğerleri günlerce veya haftalarca gözaltına alınabildi.
Birçok göçmen New York'ta kaldı, diğerleri ise ülkedeki hedeflerine giderken Hoboken veya Jersey City, New Jersey'deki tren istasyonlarına mavna ile seyahat etti.
Ellis Adası Göçmenlik Müzesi
Bu şekilde, Ellis Adası milyonlarca Amerikalı için ülkelerinin tarihine ve birçok durumda kendi ailelerinin hikayelerine bir bakış atmaya çalışanlar için merkezi bir destinasyon olmaya devam ediyor.
Ellis Adası Zaman Çizelgesi
1630-1770
Ellis Adası, Manhattan'ın hemen güneyinde bulunan Hudson Nehri'ndeki bir tükürük kumundan biraz daha fazlasıdır. Yakındaki kıyılarda yaşayan Mohegan Kızılderilileri, adaya Kioshk veya Gull Adası adını verir. 1630'larda Hollandalı bir adam olan Michael Paauw, adayı satın alır ve plajlarındaki bol miktarda kabuklu deniz hayvanı olarak Oyster Adası'nı yeniden adlandırır. 1700'lerde, korsanları mahkum eden erkekleri asmak için kullandığı cırcır böceği veya darağacı ağacıyla Gibbet Adası olarak bilinir.
1775-1865
Devrim Savaşı sırasında, New York tüccarı Samuel Ellis, adayı satın alır ve yerel balıkçıya hitap eden bir lokali kurar.
Ellis 1794 yılında öldü ve 1808'de New York Eyaleti adayı ailesinden 10.000 dolara satın aldı. ABD Savaş Bakanlığı, 1812 savaşı sırasında başlayan, askeri surlar inşa etmek ve mühimmat depolamak için Ellis Adası'nı kullanma hakkı için devlete ödeme yapıyor. Yarım yıl sonra, Ellis Adası İç Savaş sırasında Birlik ordusu için cephanelik olarak kullanılıyor .
Bu arada, ilk federal göç yasası olan Vatandaşlığa Kabul Kanunu 1790'da kabul edildi; ABD'de yaşayan tüm beyaz erkeklerin iki yıl vatandaş olmasını sağlar. İlk büyük dalga 1814'de başladığında göçmenlik konusunda çok az düzenleme var.
Önümüzdeki 45 yıl boyunca kuzey ve batı Avrupa'dan yaklaşık 5 milyon insan gelecek. Devlet tarafından yönetilen ilk göçmenlik depolarından biri olan Castle Garden, 1855'te Manhattan'ın Aşağı Güzündeki Batarya'da açılıyor. İrlanda'ya (1845-52) grev yapan Patates Kıtlığı, önümüzdeki on yılda yalnızca 1 milyon İrlanda'nın göç etmesine yol açıyor.
Aynı zamanda, çok sayıda Alman, siyasi ve ekonomik huzursuzluktan kaçıyor. Batının hızlı bir şekilde yerleşmesi, 1862'de Homestead Yasasının geçmesiyle başlıyor. Arazi sahibi olma fırsatı yakalandığında, daha fazla Avrupalı göç etmeye başlıyor.
1865-1892
İç Savaştan sonra, Ellis Adası 1890’da kapanacak olan Castle Garden’daki New York göç istasyonunun yerini almaya karar verinceye kadar boş duruyor. Göçmenlik kontrolü federal hükümete devredildi ve 75.000 $ ilk inşaat için tahsis edildi Ellis Adası'ndaki federal göçmen istasyonu.
Artezyen kuyuları kazılıyor ve gelen gemilerin balastından oluşturulan toprak dolgusu ve New York'taki metro tünellerinin kazılmasıyla adanın büyüklüğü altı dönümden iki katına çıkarılıyor.
1875'ten itibaren, Amerika Birleşik Devletleri fahişelerin ve suçluların ülkeye girmesini yasaklamaktadır. Çin Hariç Tutma Yasası 1882'de kabul edildi. Ayrıca sınırlandırılmış olan “delilikler” ve “salaklar”.
1892
İlk Ellis Adası Göçmenlik İstasyonu resmen 1 Ocak 1892'de açıldı, üç büyük gemi karaya çıkmayı bekliyor. Yedi yüz göçmen o gün Ellis Adası'ndan geçti ve bu yılın ilk yılında yaklaşık 450.000 kişi izledi.
Önümüzdeki beş yılda, 12 milyondan fazla insan adadan Amerika Birleşik Devletleri'ne giderken geçecek.
1893-1902
15 Haziran 1897'de, adada 200 göçmenle birlikte ana binadaki kulelerden birinde yangın çıktı ve çatı çöktü. Kimse öldürülmese de, Ellis Adası'nın 1840 yılına kadar olan kayıtları ve Castle Garden dönemi tahrip edildi. Göç istasyonu, Manhattan'ın Battery Park'ındaki mavna ofisine taşındı.
Ateşe dayanıklı yeni tesis Aralık ayında resmen açıldı ve açılış gününde 2,251 kişi geçti. Benzer bir durumun tekrarlanmasını önlemek için, Başkan Theodore Roosevelt 1902'de Ellis Adası'ndaki evi temizleyen yeni bir göçmenlik komisyoncusu olan William Williams'ı atadı.
Williams, yolsuzluk ve suiistimali ortadan kaldırmak için liyakat esaslı sözleşmeler verir ve herhangi bir sahtekârlıktan şüphelenilirse sözleşmelerin iptal edileceğini ilan eder. Bu kuralın ihlali için cezalar uygular ve işçilere hatırlatma olarak “İyilik ve Düşünce” işaretleri verir.
1903-1910
Ellis Adası'nda ek alan yaratmak için, çöp sahası kullanılarak iki yeni ada oluşturulmuştur. İkinci Ada, hastane idaresi ve bulaşıcı hastalıklar koğuşuna ev sahipliği yaparken, Üçüncü Ada da psikiyatri koğuşuna ev sahipliği yapıyor.
1906 itibariyle, Ellis Adası, yalnızca üç dönümlük orijinal boyutundan 27 dönümden daha fazla büyümüştür.
Anarşistlerin 1903'ten beri Amerika Birleşik Devletleri'ne kabul edilmediği reddedildi. 17 Nisan 1907'de, her zaman günlük 11,747 göçmenden yüksek olanlara ulaşıldı; o yıl, Ellis Adası, 1.004.756 gelenle birlikte, bir yıl içinde aldığı en fazla göçmen yaşar.
Fiziksel ve zihinsel engelli kişilerin yanı sıra yetişkin olmayan yetişkinlerin de dahil olduğu bir federal yasa çıkarıldı.
1911-1919
Birinci Dünya Savaşı 1914'te başlar ve Ellis Adası göçmenleri almakta keskin bir düşüş yaşar: 1915'te 178.416'dan, toplamı 1918'de 28.867'ye düşer.
ABD’nin 1917’de savaşa girmesinden sonra göçmen karşıtı duyguları artıyor; Doğu Kıyısı limanlarındaki gemilerde yaklaşık 1.800 Alman vatandaş ele geçirildi ve sınır dışı edilmeden önce Ellis Adası'na yerleştirildi.
1917'den itibaren Ellis Adası, ABD Ordusu için bir hastane, Donanma personeli için bir yol istasyonu ve düşman yabancılar için bir gözaltı merkezi olarak faaliyet göstermektedir. Ordu, 1918’de Ellis Adasının çoğunu devraldı ve hasta ve yaralı Amerikan askerlerini tedavi etmek için geçici bir yol istasyonu yarattı.
Okuryazarlık testi şu anda tanıtılmakta ve 1952'ye kadar kitaplarda kalmaktadır. 16 yaşın üzerindeki, ana dillerinde 30 ila 40 test kelimesi okuyamayanlar artık Ellis Adası'ndan kabul edilmemektedir. Neredeyse tüm Asyalı göçmenler yasaklandı.
Savaşın sonunda, bir "Kızıl Korku" Amerika'yı Rus Devrimi'ne tepki olarak sardı. Ellis Adası, yıkıcı faaliyetlerle suçlanan göçmen radikallere staj yapmak için kullanılıyor; çoğu sınır dışı edildi.
1920-1935
Başkan Warren G. Harding, 1921’de Acil Durum Kota Yasası’nı imzaladı. Yeni yasaya göre, herhangi bir ülkeden yıllık göç, aynı ülkeden gelen 1910’daki ABD Sayımına göre kaydedilen toplam ABD göçmen sayısının yüzde 3’ünü geçemez. .
1924 Göç Yasası daha da ileri giderek, toplam yıllık göç miktarını 165.000 ile sınırlandırmakta ve belirli ülkelerden gelen göçmenlerin kotalarını sabitlemektedir.
Ellis Adası'ndaki binalar ihmal ve terkedilmeye başlar. Amerika kitlesel göçün sonunu yaşıyor. 1932’de ABD’de Büyük Buhran hüküm sürdü ve ilk defa ülkeden daha fazla göçmen ülkeden ayrıldı.
1950-1954
ABD Sahil Güvenlik, 1949’da, Ellis Adası’nın çoğunu devraldı ve ofis ve depolama alanı olarak kullandı. 1950 tarihli İç Güvenlik Yasası'nın geçişi, komünist ve faşist örgütlerle daha önce bağlanan göçmenlere gelenleri dışlar. Bununla birlikte, Ellis Adası faaliyette kısa bir canlanma yaşar. Yenilemeler ve onarımlar, bazen bir kerede 1,500 numara olan tutukluları ağırlamak amacıyla yapılmaktadır.
Serbest bırakılmış bir gözaltı politikasıyla birleştirilmiş 1952 Göçmenlik ve Vatandaşlık Yasası (McCarran’ın Walter Yasası olarak da bilinir), adadaki tutukluların sayısının 30 kişiden daha azına inmesine neden olmaktadır.
Ellis Adası'ndaki 33 yapının tamamı Kasım 1954'te resmen kapatıldı.
Mart 1955’te, federal hükümet ada artığı malını ilan etti; daha sonra Genel Hizmetler İdaresinin yetkisi altındadır.
1965-1976
1965 yılında, Başkan Lyndon B. Johnson, Özgürlük Anıtı Ulusal Anıtı'nın bir parçası olarak Ellis Adası'nın Ulusal Park Hizmeti'nin yetkisi altına girdiğine göre, 3656 numaralı İlanı yayınladı.
Ellis Adası, Ana Varışlar Binasının saatlerce süren rehberli turları ile 1976'da halka açılıyor. Bu yıl boyunca, 50.000'den fazla kişi adayı ziyaret ediyor.
Ayrıca, 1965’te Başkan Johnson, 1965’te, ulusal menşeine dayanan önceki kota sistemini ortadan kaldıran ve modern ABD göçmenlik yasasının temellerini oluşturan Hart-Celler Yasası olarak da bilinen 1965 tarihli bir Göçmenlik ve Vatandaşlık Yasası imzaladı.
Yasa, üçüncü dünya ülkelerinden daha fazla sayıda insanın ABD'ye girmesine izin veriyor (geçmişte girişleri yasaklanmış olan Asyalılar dahil) ve mülteciler için ayrı bir kota oluşturuyor.
1982-1990
1982 yılında, Başkan Ronald Reagan'ın isteği üzerine, Chrysler Corporation'dan Lee Iacocca, Ellis Adası'nın ve Özgürlük Heykeli'nin restorasyonu ve korunması için özel yatırımcılardan fon toplamak için Özgürlük-Ellis Adası Vakfı başkanlığını yürütmektedir.
1984'te restorasyon başladığında, Ellis Adası'na yıllık ziyaretçi sayısı 70.000'e ulaştı. Ellis Adası’nın Ana Varışlar Binası’nın 156 milyon dolarlık restorasyonu tamamlandı ve programdan iki yıl önce 1990 yılında halka yeniden açıldı.
Ana Bina, adanın en yoğun olduğu yıllarda odaların çoğunun göründüğü şekilde restore edildiği yeni Ellis Adası Göçmenlik Müzesi'ne ev sahipliği yapmaktadır. 1990'dan beri, 30 milyon ziyaretçi atalarının adımlarını izlemek için Ellis Adası'nı ziyaret etti.
Bu arada, Amerika Birleşik Devletleri'ne göç, çoğunlukla Kanada ve Meksika'dan geçen kara yollarıyla devam ediyor. Yasadışı göç, 1980'lerde ve 1990'larda sürekli bir siyasi tartışma kaynağı haline geliyor. 1986’da Göçmen Reform Yasası’ndan 3 milyondan fazla yabancının af almasına karşın, 1990’ların başında ekonomik bir durgunluk, göçmen karşıtı duyguların yeniden canlanmasına eşlik ediyor.
1998
1998’de, ABD Yüksek Mahkemesi, New Jersey’in Ellis Adası’nın güney tarafındaki yetkisine ya da 1834’ten sonra eklenen atık depolama alanından sorumlu olduğuna hükmetti. Gelenler Binası.
1965 Göç Yasası ile yürürlüğe giren politikalar, 20. yüzyılın sonuna kadar Amerikan nüfusunun yüzünü büyük ölçüde değiştirdi. 1950'lerde, göçmenlerin yarısından fazlası Avrupalılar ve yalnızca% 6'sı Asyalılar, 1990'lı yıllara kadar sadece% 16'sı Avrupalılar ve% 31'i Asyalılar ve Latin ve Afrikalı göçmenlerin yüzdeleri de önemli ölçüde artmıştır.
1965 ile 2019 arasında ABD'ye en fazla sayıda göçmen (4,3 milyon) Meksika'dan geliyor; Filipinler'den 1,4 milyon var. Kore, Dominik Cumhuriyeti, Hindistan, Küba ve Vietnam da bu dönemde her biri 700.000 ila 800.000 arasında değişen önde gelen göçmen kaynaklarıdır.
2019
Amerikan Aile Göçmenlik Tarihi Merkezi (AFIHC), 2019 yılında Ellis Adası'nda açılır. Merkez, ziyaretçilerin Ellis Adası'ndan Amerika Birleşik Devletleri'ne girerken geçen insanlar hakkında bilgi edinmek için milyonlarca göçmen varış kayıtlarını aramalarını sağlar.
Kayıtlar, gemilerde bulunan yolculara verilen ve isimleri ve diğer bilgileri gösteren orijinal bildirilerin yanı sıra, New York Limanı'na Yeni Dünya'ya umutlu göçmenleri taşıyan gemilerin tarihçesi ve geçmişi hakkında bilgiler içerir.
Amerika'nın 1990'lı yıllarda artan göç oranlarının etkileriyle nasıl yüzleşmesi gerektiği konusunda tartışmalar devam ediyor. 9/11 terör saldırıları sonrasında, 2019 tarihli İç Güvenlik Yasası, daha önce Göçmenlik ve Vatandaşlığa Kabul Hizmeti (INS) tarafından gerçekleştirilen birçok göçmenlik hizmeti ve icra işlevini devralan İç Güvenlik Bakanlığı'nı (DHS) oluşturur.
2019-Bugün
2019 yılında, 20 Mayıs 2019'da halka açılan “Amerika Halkı” adlı Ellis Adası Göçmenlik Müzesi'nin genişletilmesi için planlar açıklandı. Müzenin Ellis Adası dönemini (1892-1954) araştırması genişletildi. Günümüze kadar tüm Amerikan göçmenlik deneyimini içerir.
önemsiz şeyler
İlk varış
1 Ocak 1892’de, İrlanda’nın Cork kentinde bulunan 15’inci doğum günü Annie Moore, Ellis Adası’ndaki yeni göçmenlik istasyonuna kabul edilen ilk kişi oldu.O açılış gününde yetkililerden bir tebrik ve 10.00 $ 'lık altın bir eser aldı. Annie, 20 Aralık 1891'de İrlanda’nın Queenstown’unu (şimdi Cobh), İrlanda’yı terk eden ve 20 Aralık 1891’de İrlanda’dan Queenstown’a (şimdi Cobh’dan) ayrılan SS Nevada’da iki küçük erkek kardeşi ile birlikte New York’a gitti. New York’ta yaşayan ebeveynleri ile tekrar bir araya geldiler.
Buttonhook Erkekler dikkat edin
Doktorlar, Ellis Adasından geçenleri, ABD'ye girmelerini diskalifiye edebilecek 60'tan fazla hastalık ve engelli olup olmadığını kontrol etti. Hastalık veya sakatlıktan etkilendiğinden şüphelenilenler tebeşirle işaretlendi ve daha yakından incelendikleri için gözaltına alındı. Tüm göçmenler, diğer hastalıklardan daha fazla gözaltına ve sınır dışı edilmeye neden olan bulaşıcı bir göz rahatsızlığı olan trahoma açısından yakından kontrol edildi. Trahoma kontrolü için, muayenehane, göçmenlerin her birinin göz kapaklarını ters çevirmek için bir düğme kancası kullandı, çoğu Ellis Adası'nın geldiği zamanların çok acı verici ve korkutucu olduğunu hatırladı.
Ellis Adası'nda yemek
Ellis Adası'nda yemekler, kalitesi konusunda çeşitli görüşler olmasına rağmen bol miktarda bulunur. Yemek salonunda servis edilen tipik bir yemek arasında sığır eti güveç, patates, ekmek ve ringa balığı (çok ucuz bir balık); veya kuru fasulye ve haşlanmış kuru erik. Göçmenler, muz, sandviç ve dondurma gibi yeni yiyeceklerin yanı sıra alışılmadık preparatlarla tanıştırıldı. Yahudi göçmenlerin özel diyet gereksinimlerini karşılamak için, 1911'de bir koşer mutfağı yapıldı. Ücretsiz öğünlerin yanı sıra, göçmenlerin beklerken ya da adadan ayrıldıklarında onlarla birlikte yemek almak için sık sık aldıkları paketlenmiş yiyecekler satıldı.
Ünlü İsimler
Pek çok ünlü isimler Ellis Adasından geçti ve bazıları orijinal isimlerini geride bırakarak ABD İsrail Beilin’in besteci olarak bilinen Irving Berlin’in 1893’te geldiğini; 1903'te gelen Angelo Siciliano, daha sonra vücut geliştirmeci Charles Atlas olarak ün kazandı. Lily Chaucoin 1911'de Fransa'dan New York'a ulaştı ve Hollywood yıldızlığını Claudette Colbert olarak buldu. Bazıları Carl Jung veya Sigmund Freud (1909 gibi) geldiklerinde ünlülerdi; bazıları ise Charles Chaplin (1912) gibi Yeni Dünya'da ismini yazardı.
Gelecek Belediye Başkanı
New York'un gelecekteki belediye başkanı olan Fiorello La Guardia, 1907'den 1910'a kadar Ellis Adası'ndaki Göçmenlik Bürosu'nda tercüman olarak çalıştı ve New York Üniversitesi'nde hukuk fakültesini tamamladı. 1882'de New York'ta İtalyan ve Yahudi soylarının göçmenleri olarak doğan La Guardia, Macaristan'da bir süre yaşadı ve Budapeşte ve diğer şehirlerdeki Amerikan konsolosluklarında çalıştı. Ellis Adası'ndaki deneyimlerinden, La Guardia, zihinsel hastalık için sınır dışı edilmelerin çoğunun, çoğu zaman iletişim sorunları veya teftiş yapan doktorların cehaletinden dolayı haksız olduğuna inanmaya başladı.
“New Jersey'ye Geliyorum”
Yargıtay’ın 1998’de New York’un değil, New York’un en büyük vokallerinden biri olan Ellis Adası’nı oluşturan 27.5 dönümlük ülkenin büyük çoğunluğunun yetkisi olduğuna karar verdikten sonra, Belediye Başkanı Rudolph Giuliani Mahkemenin kararından: “Hala büyükbabamın İtalya'da otururken, Amerika Birleşik Devletleri'ne gelmeyi ve kıyılardaki Cenova'daki gemiye binmeye hazır olduklarını söylediğine ikna olmayacaklar” dedi. Kendisine, 'New Jersey'ye geliyorum.' Nereye gideceğini biliyordu. New York sokaklarına geliyordu. ”
