1933’deki bu günde, açılışından sekiz gün sonra, Başkan Franklin D. Roosevelt, ilk ulusal radyo adresini veya “Beyaz Şöyle” sohbetini doğrudan Beyaz Saray’dan yayınladı.
Roosevelt, ilk konuşmaya başladı: “Amerika Birleşik Devletleri halkıyla bankacılık hakkında birkaç dakika konuşmak istiyorum.” Toplu çekmelerdeki bir dalgalanmayı durdurmak için ulusun bankalarını kapatma kararını açıkladı. panikleyen yatırımcılar olası banka başarısızlıkları konusunda endişeli. Roosevelt, bankaların ertesi gün yeniden açılacağını söyledi ve halka “bankacılık tatili” sırasında “ustalık ve iyi öfke” için teşekkür etti.
O zamanlar ABD, Büyük Buhran'ın en düşük noktasındaydı ve işgücünün yüzde 25 ila 33'ü işsizdi. Ülke endişeliydi ve Roosevelt’in adresi korkuları hafifletmek ve liderliğine güven vermek için tasarlandı. Roosevelt, bu yayınların 30'unu Mart 1933 ile Haziran 1944 arasında yayınlamaya devam etti. Yüzde 90'ında radyoya sahip olan şaşırtıcı sayıda Amerikan hanesine ulaştı.
Gazeteci Robert Trout, Roosevelt’in radyo adreslerini tanımlamak için “şöminenin yanında” ifadesini, bir salonda ateşin yanında oturan başkanın resmini çağırarak, Amerikan halkına millet için umutlarını ve hayallerini ciddiyetle konuştuklarını çağrıştırdı. Aslında Roosevelt, eğitim seviyelerine bakılmaksızın, her bir adresin sıradan Amerikalılar için erişilebilir ve anlaşılabilir olduğundan emin olmak için büyük özen gösterdi. Basit kelimeleri kullandı ve ülkenin karşılaştığı çoğu zaman karmaşık meseleleri açıklamak için halk hikayeleri veya analojilere güvendi.
Tarihi 12 yıllık cumhurbaşkanlığı boyunca Roosevelt, sohbetleri büyük iş ve diğer grupların sert muhalefeti karşısında çığır açan New Deal politikalarına popüler destek sağlamak için kullandı. II. Dünya Savaşı başladıktan sonra, yönetiminin savaş politikalarını Amerikan halkına anlatmak için onları kullandı. Roosevelt’in sohbetlerinin başarısı sadece üç seçimlerinde değil, Beyaz Saray’ı su basan milyonlarca mektupta da belli oldu. Çiftçiler, işletme sahipleri, erkekler, kadınlar, zengin, fakirlerin çoğu, cumhurbaşkanının evlerine girip doğrudan kendileriyle konuştuğu hissini dile getirdi. Başkanların daha önce vatandaşlarıyla neredeyse sadece sözcü ve gazeteciler aracılığıyla iletişim kurduğu bir çağda, bu eşi benzeri görülmemiş bir adımdı.
