İçerik

• FDIC Oluşturuldu
• Ferdinand Pecora
• Amerikalılar Suffer Yaparken “Banksters” Karı
• Alan Greenspan ve Banka Deregülasyonu
• Gramm-Leach-Bliley Yasası
• Büyük Durgunluk Grev
• Kaynaklar

1933 Bankacılık Kanunu'nun bir parçası olan Cam-Steagall Kanunu, tasarruflarını ticari bankalara emanet eden kişilere koruma sağlayarak Wall Street'i Ana Caddeden ayıran önemli bir bankacılık mevzuatıydı. Milyonlarca Amerikalı, Büyük Buhran'da işlerini kaybetti ve dörtte biri 4.000'den fazla ABD bankası 1929 ve 1933 arasında kapandıktan sonra hayat tasarruflarını kaybetti ve yaklaşık 400 milyon dolar zarar verdi. Cam Steagall Yasası, bankacıların yüksek riskli yatırımları takip etmek için mevduat sahiplerinin paralarını kullanmalarını yasakladı, ancak hareket 1980'lerin ve 1990'ların serbest bırakma ortamındaki gevşek kısıtlamalarla etkili bir şekilde azaltıldı.

1930'ların Büyük Buhranı, ABD ekonomisini tahrip ettiğinden, birçoğu, kısmen finansal-endüstri shenaniganları ve serbest bankacılık düzenlemeleri üzerindeki ekonomik çöküşü suçladı.

Virginia’lı bir Demokrat olan ABD Senatörü Carter Glass ilk kez 1932’de yasayı çıkardı ve tasarı Demokrat Alabama Temsilcisi Henry Steagall tarafından ortaklaşa desteklendi.

16 Haziran 1933’e kadar, Başkan Franklin D. Roosevelt, ülkenin ekonomisini ve bankacılık sistemlerine olan güvenini geri kazanmak için ilk 100 günü boyunca kabul edilen bir dizi önlemin bir parçası olarak Cam Steagall Yasasını imzaladı.

FDIC Oluşturuldu

Cam Steagall Yasası, mevduat kabul eden ve kredi veren ticari bankalar ile tahvil ve hisse satışını pazarlık eden yatırım bankaları arasında bir güvenlik duvarı oluşturdu.

1933 Bankacılık Yasası aynı zamanda o sırada 2,500 Dolara kadar banka mevduatları koruyan Federal Banka Mevduatı Sigorta Şirketi'ni (FDIC) de yarattı (şimdi 2019 tarihli Dodd-Frank Yasası sonucunda 250.000 dolara kadar).

Tasarının belirttiği gibi, “bankaların varlıklarının daha güvenli ve daha verimli kullanılmasını sağlamak, bankalar arası kontrolün düzenlenmesi, fonların spekülatif faaliyetlere gereğinden fazla ayrılmasının önlenmesi ve diğer amaçlar için” tasarlanmıştır.

Ferdinand Pecora

Ferdinand Pecora adında bir itfaiye savcısının önderliğinde yapılan kongre soruşturmasında, bu "aşırı çeşitlilikler" ve "spekülatif operasyonlar" dan bazıları açıklandı.

ABD Senatosu'nun Bankacılık ve Para Birimi Komitesinin baş danışmanı olarak, Pecora'an İtalyan göçmeni, Tammany Hall saflarına yükseldi, dürüstlük haklı olmasına rağmen, üst düzey yöneticilerin eylemlerinde dürüst olmuştu. .

Sorunun bir kısmı, Pecora ve soruşturma ekibinin ortaya koyduğu gibi, bankaların bir şirkete borç verebilecekleri ve daha sonra aynı şirketin hisse senetlerini çıkarmadan, bankanın çıkar çatışmasına maruz kalmadıklarını açıkladılar. Bu şirket daha sonra başarısız olursa, bankacılar yatırımcıları çantayı tutmaya devam ederken hiçbir zarar görmedi.

Amerikalılar Suffer Yaparken “Banksters” Karı

Bir dizi sansasyonel duruşmada Pecora, 1929'da 1 milyon dolardan fazla ikramiye yapan ancak sıfır vergi ödeyen, Amerika'daki en büyük bankanın başı olan ve şimdi şehir Citibank olan Charles Mitchell gibi insanların işlerini ifşa etti. Ulusal Şehir Bankası, ortaya çıkarılan ifadesinde, kötü borçlanma demetlerine bürünmüş, menkul kıymetler olarak paketlemiş ve şüphesiz müşterilere boşaltmıştır.

Bu arada, Chase National Bank'ın (bugünkü JPMorgan Chase'in bir öncüsü) üst düzey bir yöneticisi, 1929 borsa kazasında şirketin hisselerinin kısa sürede satılmasıyla zenginleşti. Finansman J.P. Morgan’ın ifadesinde, halk Morgan’ın eski Cumhurbaşkanı Calvin Coolidge de dahil olmak üzere küçük ayrıcalıklı müşterilere indirimli oranlarda hisse senedi verdiğini öğrendi.

Pecora’nın duruşmaları, bu adamları “bankacı” olarak nitelendirmeye başlayan, giderek daha da iğrenmiş bir Amerikan halkını büyüledi;

bir Chicago Tribünü Editör 24 Şubat 1933'te “Bir banka hırsızı ile bir banka başkanı arasındaki tek fark, bir gecenin işe yaramasıdır” diye yazdı. Başkan Roosevelt ve milletvekilleri, finans endüstrisinin Cam-Steagall Yasasını uygulamak için bu öfke dalgasını kullandı Roosevelt’in 16 Haziran 1933’te yasayla imzaladığı

Kanun uyarınca, bankacılar mevduat alabilir ve borç verebilir ve yatırım bankalarındaki aracı kurumlar sermaye artırabilir ve menkul kıymet satabilirler, ancak tek bir şirketteki hiçbir bankacı ikisini birden yapamazdı. Ancak zamanla Glass-Steagall tarafından kurulan engeller kademeli olarak ortadan kaldırıldı.

Alan Greenspan ve Banka Deregülasyonu

1970'lerden başlayarak, büyük bankalar, onları yabancı menkul kıymetler firmalarına karşı daha az rekabetçi hale getirdiklerini iddia ederek Glass-Steagall Yasası'nın düzenlemelerine geri dönmeye başladı.

1987 yılında Cumhurbaşkanı Ronald Reagan tarafından atanan Federal Rezerv Başkanı Alan Greenspan tarafından benimsenen argüman, bankaların yatırım stratejilerine katılmalarına izin verilirse, işletmelerini çeşitlendirerek riskten kaçınarak banka müşterileri için getirilerini artırabilecekleriydi.

Yakında, birkaç banka Glass’s Steagall Yasası tarafından belirlenen hareketten boşluklar boyunca geçen çizgiyi geçmeye başladı. Örneğin, yasada, bir Federal Reserve üye bankası menkul kıymetlerle ilgilenemezken, bir bankanın, bu tür faaliyetlerde “esasen ilgilenmeyen” bir şirkete bağlı kalabileceği bir şirkete bağlanabileceğini öngörmüştür.

Gramm-Leach-Bliley Yasası

Bu boşluktan istifade eden en belirgin anlaşmalardan biri, 1998'de şu an vazgeçilen yatırım bankası Salomon Smith Barney'in sahibi olduğu Travellers Insurance ile bankacılık devi Citicorp'un birleşmesiydi.

Bir yıl sonra, Başkan Bill Clinton, genel olarak Gramm-Leach-Bliley olarak bilinen Finansal Hizmetler Modernizasyon Yasasını imzaladı; bu, eylemin temel bileşenlerini kaldırarak Glass-Steagall'ı etkili bir şekilde etkisiz hale getirdi.

Başkan Clinton, finansal firmaların “ürün tekliflerini ve dolayısıyla gelir kaynaklarını çeşitlendirmesine” izin vererek ve finansal firmaları “küresel finansal piyasalarda rekabet edebilmek için daha donanımlı” hale getirerek mevzuatın “finansal hizmetler sistemimizin istikrarını artıracağını” söyledi.

Büyük Durgunluk Grev

Bazı ekonomistler, Glass-Steagall Yasasının kaldırılmasını, konut piyasası balonuna ve ardından 2019-2019 mali krizinden sonra gelen Büyük Durgunluğa yol açan kilit bir faktör olarak işaret ediyor.

Ekonomi alanında Nobel ödüllü ve E. University of Columbia'da profesör olan Joseph E. Stiglitz, 2019 görüşünde “yatırım ve ticari bankaları bir araya getirerek yatırım bankası kültürünün zirveye çıktığını” yazdı. Yalnızca yüksek kaldıraç ve büyük risk alma yoluyla elde edilebilecek yüksek getiri türlerine talep vardı. ”

Ancak eski Hazine Sekreteri Tim Geithner de dahil olmak üzere diğer iktisatçılar, yüksek faiz oranlı ipotek kredisinde bir yükselişin, kredi derecelendirme kuruluşlarının aldıkları puanların ve kontrol dışı bir menkul kıymetleştirme pazarının, herhangi bir federal düzenlemenin kaldırılmasından daha önemli faktörler olduğunu savundu.

Her halükarda, Cam Steagall Yasası'nın sökülmesinin ardından 10 yıldan az bir süre sonra, ülke 1929 borsa kazasından bu yana harekete ilham veren en büyük finansal çöküş olan Büyük Durgunluk yaşadı.

Kaynaklar

1933 Bankacılık Kanunu (Glass-Steagall), Federal Reserve Tarihi.
Howard H. Preston “1933 Bankacılık Kanunu”, Aralık 1933, Amerikan Ekonomik İnceleme 23, no. 4.
“Bankaları Basan Adam”, Gilbert King, 29 Kasım 2019, Smithsonian.
“Pecora Finansal Kriz Araştırması İçin Bir Model Duyuyor”, Amanda Ruggeri, 29 Eylül 2019, ABD Haber ve Dünya Raporu.
Senato Kararları 84 ve 234 Alt Komitesi, Amerika Birleşik Devletleri Senatosu / Tarih.
“F.D.R.'nin Mirası”, David M. Kennedy, 24 Haziran 2019, Time.
“Greenspan, Glass-Steagall Bank Yasasının Kaldırılmasını İstedi”, Kathleen Day, 19 Kasım 1987, The Washington Post.
Başkan Bill Clinton tarafından Finansal Modernizasyon Faturasının İmzalanmasına İlişkin Açıklama, 12 Kasım 1999, ABD Hazine Bakanlığı, Halkla İlişkiler Bürosu.
“Kapitalist Aptallar”, Joseph E. Stiglitz, Ocak 2019, Vanity Fair.
“Wall Street, Mali Reformu Nasıl Öldürdü?”, Matt Taibi, 10 Mayıs 2019, Rolling Stone.
“Finansal Krizin Kökenleri: Çarpışma Kursu”, 7 Eylül 2019, The Economist.
“2019 Krizi Hala Kredi Reytingi Firmalarını Asıyor”, Matt Krantz, 13 Eylül 2019, ABD Bugün.
“Gerçek Kontrolü: Glass-Steagall 2019 Mali Krizine Sebep Oldu mu?” Jim Zarroli, 14 Ekim 2019, NPR.
“The Glass-Steagall'ı Yenileme Trump'ta Neler Yanlış Olabilir?” Nicholas Lemann, 12 Nisan 2019, New Yorker.
“Gram-Leach-Bliley Yasasını İmzalama Bildirimi: 12 Kasım 1999,” William J. Clinton. Amerikan Cumhurbaşkanlığı Projesi.