30 Mart 1981'de Başkan Ronald Reagan'ı ve Washington'daki bir otel dışında üç kişiyi vururan John W. Hinckley, Jr., delilik nedeniyle cinayete teşebbüs etmekle suçlu bulunmadı. Duruşmada Hinckley’nin savunma avukatları, müvekkillerinin narsisistik kişilik bozukluğu ile hasta olduklarını, tıbbi kanıtları gösterdiklerini ve 1976 filminde patolojik bir saplantı olduğunu savundular. Taksi sürücüsü, Ana karakter kurgusal bir senatöre suikast girişiminde bulunur. Avukatları, Hinckley'in filmi bir düzineden fazla kez izlediğini, başrol oyuncusu Jodie Foster'a takıntılı olduğunu ve filmin olaylarını kendi hayatında yeniden canlandırmaya çalıştığını iddia etti. Başarılı bir şekilde tartıştıkları Hinckley değil, 30 Mart 1981'de meydana gelen olayların arkasındaki gerçek planlama gücü oldu.

O gün, Washington Hilton'un önünde Hinckley, cumhurbaşkanına altı el ateş ederek Reagan'a ve başından vurulmuş ve kalıcı beyin hasarı çeken Basın Sekreteri James Brady de dahil olmak üzere üç kişisine isabet etti. Başkan sol akciğerde vuruldu ve 22 kalibrelik mermi kalbini özledi. Sonrasında, Hinckley aşırı güçlendi ve duvara yaslandı ve görünüşe göre vurulduğundan habersiz Başkan Reagan, bir Gizli Servis ajanı tarafından limuzinine sürüldü ve hastaneye gönderildi. Başkan iyi idare etti ve hastanede 12 gün sonra Beyaz Saray'a geri döndü.

John Hinckley, cumhurbaşkanına suikast girişiminde bulunmakla ilgili federal suçlamalardan yargılandı. Daha önce Tennessee’de silah suçlamasıyla tutuklanmıştı. Haziran 1982, “delilik nedeniyle suçlu bulunmama” kararını yaygın bir şekilde kamuoyuna eleştirdi ve çoğu başkanlık suikastçisinin suçundan sorumlu tutulmaktan kaçınabileceği konusunda şok oldu. Bununla birlikte, topluma yönelik bariz tehdidi nedeniyle, bir akıl hastanesi olan St. Elizabeth Hastanesine yerleştirildi. 1990'ların sonunda, Hinckley’nin avukatı, Hinkley’in akıl hastalığının remisyonda olduğunu ve böylece normal bir hayata dönme hakkının olduğunu savundu. 1999 yılının Ağustos ayından itibaren, hastaneye gönderdiği günlük gezilere nezaret etmesine izin verildi ve daha sonra haftada bir kez denetimsiz olarak ebeveynlerini ziyaret etmesine izin verildi. 2019 yılında tamamen serbest bırakıldı.