İçerik

• Albert Hofmann ve Bisiklet Günü
• LSD Etkileri
• CIA ve Proje MK-Ultra
• Ken Kesey ve Elektrikli Kool Aid Asit Testi
• Timothy Leary ve Richard Alpert
• Carlos Castañeda ve Diğer Halüsinojenler
• Kaynaklar

LSD veya liserjik asit dietilamid, ilk kez 1930'larda bir İsviçreli bilim adamı sentezlenen halüsinojenik bir ilaçtır. Soğuk Savaş sırasında, CIA zihin kontrolü, bilgi toplama ve diğer amaçlar için LSD (ve diğer ilaçlar) ile gizli deneyler yaptı. Zamanla, ilaç 1960'ların karşı kültürünün bir sembolü haline geldi ve sonunda öfkeli partilerde diğer halüsinojenik ve eğlence amaçlı ilaçlara katıldı.

Albert Hofmann ve Bisiklet Günü

İsviçreli kimyasal madde şirketi Sandoz ile bir araştırmacı olan Albert Hofmann, ilk kez 1938'de liserjik asit dietilamid veya LSD geliştirdi. Erginde bulunan, çavdar ve diğer tahıllarda doğal olarak yetişen bir mantar olan bir kimyasalla çalışıyordu.

Hofmann, 1943'e kadar ilacın halüsinojenik etkilerini, yanlışlıkla küçük bir miktar aldığında ve “yoğun, sürekli değişen renk oyunuyla olağanüstü şekilleri” algıladığı zaman keşfetmedi.

Üç gün sonra, 19 Nisan 1943'te, daha fazla ilaç dozu aldı. Hofmann bisikletiyle dünya savaşına girerken, II. Dünya Savaşı kısıtlamaları otomobil seyahatlerini sınırlandırdı, dünyanın ilk kasıtlı asit seyahatini yaşadı.

Yıllar sonra, 19 Nisan bazı eğlence LSD kullanıcıları tarafından Bisiklet Günü olarak kutlandı.

LSD Etkileri

LSD, halüsinojenler denilen ve insanların birinin gördüğü, duyduğu ya da gerçek gibi görünen ama aslında zihin tarafından yaratıldığı hissettiği halüsinasyonlar görmelerine neden olan bir ilaç sınıfındaki zihin değiştiren bir maddedir.

LSD kullanıcıları bu halüsinojenik deneyimlere “geziler” diyor ve LSD özellikle güçlü bir halüsinojen. Etkileri tahmin edilemez olduğu için, ilacı kullanırken bir kullanıcının iyi bir yolculuk yapıp yapmamasını bilmenin bir yolu yoktur.

Bir insanın ne kadarını aldığına veya beyninin nasıl tepki verdiğine bağlı olarak, bir gezi zevkli ve aydınlatıcı olabilir veya “kötü bir yolculuk” sırasında, bir kullanıcı korkunç düşüncelere sahip olabilir veya kontrolden çıkmış olabilir.

İlacı aldıktan sonra, bazı kullanıcılar seyahatin bir kısmı ilacı kullanmadan geri döndüğünde geri dönüşler yaşarlar. Araştırmacılar LSD geri dönüşlerinin stresin arttığı zamanlarda meydana gelebileceğini düşünüyor.

CIA ve Proje MK-Ultra

1950’lerde başlayan ve 1960’larda süren bir Merkezi İstihbarat Ajansı programına verilen kod adı olan Proje MK-Ultra, bazen CIA’ın “zihin kontrol programının” bir parçası olarak bilinir.

MK-Ultra Projesi boyunca CIA, hem gönüllüler hem de gönülsüz denekler üzerinde LSD ve diğer maddeleri denedi. LSD'nin Soğuk Savaş'ta psikolojik bir silah olarak kullanılabileceğine inanıyorlardı. Hipnoz, şok tedavisi, sorgulama ve diğer şüpheli zihin kontrol teknikleri de MK-Ultra'nın bir parçasıydı.

Bu devlet asidi deneyleri, 1950'lerde ve 1960'larda, LSD'nin sahada kullanılamayacak kadar öngörülemeyen sayılmasından önce, onlarca üniversiteyi, ilaç şirketini ve tıbbi tesisi de kapsıyordu.

MK-Ultra Projesi 1970'lerde kamuya açık bir bilgi haline geldiğinde, skandal sayısız davaya ve Senatör Frank Kilisesi başkanlığındaki kongre soruşturmasına neden oldu.

Ken Kesey ve Elektrikli Kool Aid Asit Testi

1962 tarihli romanın yazarı Ken Kesey, Stanford Üniversitesi'nde öğrenci olarak MKUltra Projesinde yer almaya gönüllü olduktan sonra Cuckoo’nun Yuvasına Bir Uçtu, LSD kullanımını teşvik etmeye devam etti.

1960'lı yılların başında Kesey ve Merry Pranksters (takipçiler grubunun adıyla) San Francisco Körfezi bölgesinde bir dizi LSD destekli partiye ev sahipliği yaptı. Kesey bu partilere “Asit Testleri” dedi.

Asit Testleri, Grateful Dead ve flüoresan boya ve siyah ışıklar gibi psychedelic efektler de dahil olmak üzere grupların müzikal performansları ile ilaç kullanımını birleştirdi.

Yazar Tom Wolfe, 1968 kurgusu olmayan kitabını temel aldı. Elektrikli Kool Yardım Asit Testi, Ken Kesey ve Mutlu Prank'ların deneyimleri üzerine. Kitap, Asit Testi partilerini ve 1960'larda büyüyen hippi karşı kültür hareketini anlatıyor.

Timothy Leary ve Richard Alpert

Harvard Üniversitesi'ndeki her iki psikoloji profesörü, Timothy Leary ve Richard Alpert, 1960'ların başındaki bir dizi deney sırasında Harvard öğrencilerine LSD ve psychedelic mantarları uyguladı.

O zamanlar, bu maddelerin hiçbiri Amerika Birleşik Devletleri'nde yasadışıydı. (ABD federal hükümeti 1968’e kadar LSD’yi yasaklamamıştır.)

Leary ve Alpert, halüsinojenik ilaçların öğrencilerin bilinci üzerindeki etkilerini belgelemiştir. Bununla birlikte, bilim topluluğu, Leary ve Alpert'in aynı zamanda tetikte olduğu çalışmaların meşruiyetini eleştirdi.

Her iki adam da sonunda Harvard'dan kovuldu, ancak psychedelic ilacın ve hippi karşı kültürünün sembolleri haline geldi.

Leary, Spiritüel Keşifler Birliği için LSD'ye dayanan psychedelic bir din kurdu ve “dinle, aç, bırak” deyimini kullandı. Alpert adında popüler bir manevi kitap yazdı. Hemen burada ol takma adı altında Baba Ram Dass.

Carlos Castañeda ve Diğer Halüsinojenler

Halüsinojenler bazı bitki veya mantarların özlerinde bulunabilir veya LSD gibi üretilebilirler. Hofmann'ın 1938'de LSD'yi sentezlediği ergot mantarı, eski zamanlardan beri halüsinojenik etkilerle ilişkilendirilmiştir.

Meksika ve Teksas'ın bazı bölgelerine özgü bir kaktüs olan Peyote, meskalin adlı psikoaktif bir kimyasal içerir. Meksika'daki Yerli Amerikalılar, binlerce yıldır dini törenlerde peyote ve meskalini kullandılar.

Dünyada, halüsinojenik bir bileşik olan psilosibin içeren 100'den fazla mantar türü vardır. Arkeologlar, insanların bu “sihirli mantarları” tarih öncesi zamanlardan beri kullandığına inanmaktadır.

Carlos Castañeda en çok satan kitap serisinin yer aldığı bir yazardı Don Juan'ın Öğretileri, 1968'de yayınlandı.

Castañeda, yazılarında meskalin, psilosibin ve diğer halüsinojeniklerin maneviyat ve insan kültüründe kullanımını araştırmıştır. Peru'da doğan Castañeda, yetişkin yaşamının büyük bölümünü Kaliforniya'da geçirdi ve 1960'ların psikolojik manzaralarını tanımlamaya yardımcı oldu.

MDMA (ecstasy veya molly) ve ketamin gibi bazı insan yapımı halüsinojenler bazen dans partileri ve “çılgın kültür” ile ilişkilidir. PCP (melek tozu) 1950'lerde piyasaya sürülmeden önce anestezi olarak kullanıldı. Halüsinojenik yan etkileri nedeniyle 1965, sadece 1970'lerde popüler bir eğlence ilacı haline geldi.

Kaynaklar

Halüsinojenler. Ulusal Uyuşturucu Bağımlılığı Enstitüsü.
Timothy Leary. Harvard Üniversitesi Psikoloji Bölümü.
Harvard LSD Research, Ulusal Dikkat Çekiyor Harvard Crimson.
Madde, 'LSD'yi kullanın. Medline Plus, Ulusal Tıp Kütüphanesi.
Carlos Castaneda, Mistik ve Gizemli Yazar, Dies. New York Times.