İçerik
Amerika Birleşik Devletleri Senatosu, federal hükümetin yasama organının üst meclisidir ve Temsilciler Meclisi alt meclis olarak anılır. Ancak Amerika Birleşik Devletleri'nde, "üst" ve "alt" ev terimleri yalnızca kısaca, 1780'lerde Federal Meclis’in üst ve alt katlarında, Temsilciler Meclisi’nde bir araya geldiklerinde eski ABD'nin başkenti New York.
Dünyadaki bazı iki meclisli (Latincede “iki odalı”) yasama meclisleri, Senato ve Temsilciler Meclisi'ndeki İngiltere Parlamentosu'ndaki Lordlar Evi ve Avam Kamarası gibi farklı güç düzeylerine sahip iki ayrı organa sahipken Aslında ABD hükümetinde kabaca aynı güce sahip.
Aslında, her iki Kongre evi de yasalaşması için fatura olarak bilinen aynı yasaları onaylamalıdır. 1800'lerin başlarından bu yana, ABD Kongresi’nin her iki odası da Washington’daki Capitol binasında, D.C.
Unicameral Kongresi
ABD Senatosu bugünkü haliyle 1789 yılına kadar uzanmasına rağmen, şu anda yapılan kongre yılı ilk kez bir araya geldi, Kurucu Babalar tarafından kurulan ilk unicameral (“tek oda”) yasama meclisinin bir parçası değildi.
Başlangıçta, ABD Anayasasının Kurucu Babaları veya “çerçeveleri”, 1777'de yazılmış ve 1781'de Kıta Kongresi tarafından onaylanan (13 koloniden her birinin temsilcileriyle geçici yasama organı olan) Konfederasyon Makaleleri adında bir belge hazırladı. Orijinal 13 devlet oldu).
Makaleler tekdüze bir Kongre ve Yüksek Mahkeme kurdu, ancak Başkanın ofisi yok. Gerçekten de, ilk Kongre, savaş ilan etme ve anlaşmaları imzalama ve müzakere etme yetkisi içeren çok çeşitli yetkilere sahipti. Vergilendirme ve tahsilat gibi diğer hükümet fonksiyonları eyaletlere bırakılmıştır.
Bu orijinal Kongre, eşit olarak temsil edilen devletlerin her biri tarafından seçilen üyelerden oluşuyordu. Ancak kısa süre sonra, bu hükümet biçiminin birçok yönden yetersiz kaldığı açıkça görülüyordu; daha kalabalık olan devletler, hükümette daha küçük meslektaşlarından daha fazla temsil edilmeleri gerektiğinden ve tekdüze yasama meclisinin yeterli kontroller sağlamadıklarından şikayet ediyorlardı. Potansiyel gücün kötüye kullanılmasına karşı dengeler ”.
17. Değişiklik
ABD Anayasası’nın 1787’de onaylanan yazısıyla, çerçeveler etkili bir şekilde “çizim kuruluna geri döndüler” ve iki taraflı bir yasama meclisi oluşturdular.
Avrupa'da, Orta Çağlara dayanan benzer hükümet biçimlerinin ardından modellenmiştir. Özellikle, onların bakış açısına göre, İngiltere, 17. yüzyıl gibi gerçek bir iki meclisli Parlamentoya sahipti.
Anayasa iki meclis kurdu, Senato, her eyaletten iki üyeden oluşan, altı yıl vadeli atanan Temsilciler Meclisi ve iki devlet döneminden seçilen her eyaletteki farklı üyelerden oluşan Temsilciler Meclisi'ni kurdu. .
Önemli bir şekilde, Anayasa, Temsilciler Meclisi üyeleri, her bir devletin vatandaşları tarafından seçildiklerinde (yani: oylamaya uygun olanlar), Senato üyelerinin 13 devletin yasama meclisleri tarafından atandığını belirtti.
Bu durum, 1913’e kadar olan, Anayasa’ya yapılan 17. Anayasa Değişikliği’nin geçişi ile, bugünkü süreçleri etkin bir şekilde değiştiren Senatörler ile ilgili devletlerin vatandaşları tarafından altı yıllığına seçildi.
Senatonun Rolü ve Görevleri
Başlangıçta, Meclis’in her gün daha kaygı verici bir biçimde odaklanmasını amaçlayan çerçeveler, Senato daha tartışmalı, politika merkezli bir yapı olacaktır. Bununla birlikte, bu ayrımlar genellikle on yıllardan bu yana bulanıklaştı ve şimdi iki ev aynı miktarda güce sahip ve esasen aynı görevlere sahipler.
Bununla birlikte, Senato, ABD hükümetinin işleyişinde benzersiz bir rol oynamaktadır. Örneğin:
Suçlama: Temsilciler Meclisi, Cumhurbaşkanı da dahil olmak üzere devlet görevlilerine karşı dava açma işlemlerini başlatırken, suçlamaları soruşturan ve etkin bir savcı ve jüri olarak görev yapan görevlilere yönelik davaları deneyen Senato'dur. 1789’dan bu yana, Senato iki başkan da dahil olmak üzere 17 federal yetkiliyi denedi.
Kabine, Büyükelçi ve Adli Adaylar: Başkan, kabinesinin üyelerini (federal hükümetin çeşitli kurumlarına sekreterler de dahil olmak üzere), ABD’nin yabancı ülkeler ve Birleşmiş Milletlerin elçileri ve Yargıtay’ın ve diğer federal hakimlerin haklarını atama yetkisine sahiptir. Ancak, Senato bu atamaları onaylama ve onaylama yetkisine sahiptir. Senato onayı alamayan atananlar görevlerini üstlenemezler.
Antlaşmalar: Cumhurbaşkanı, yabancı hükümetlerle müzakere etme ve anlaşma yapma yetkisine sahipken, Senato bu sözleşmeleri onaylamalı ve organ, sözleşmeyi gerekli gördüğü şekilde değiştirme yetkisine sahip.
Sayım ve Çıkarma: Madde 1, ABD Anayasasının 5. Bölümü, her iki Kongre binasına üyelerine “düzensiz davranış” için ceza verme hakkını verir. Senato'da, üyeler resmi olan “sansür edilebilir” (temel olarak kınama veya ihbar anlamına gelen resmi bir terim) olabilir. reddi. Senato, üçte iki çoğunluk tarafından, bir üyeyi çok daha ağır bir ceza olan düzensiz davranış nedeniyle kovmak için oy kullanabilir. 1789’dan bu yana, Senato dokuz kişiyi sansürledi ve 15 kişiyi kovdu.
Filibuster ve Giyinme: Filibuster’ın, yasalar üzerindeki oylamayı geciktirmek veya engellemek için kullanılan zorunlu olarak açık tartışmalar olarak bilinen prosedür, tarih boyunca birçok kez uygulanmıştır. 1957'de, Senatör Strom Thurmond, o yılın Sivil Haklar Yasası'nda oylamayı ertelemek amacıyla 24 saatten fazla bir süredir meşhur oldu. Filibuster, Bağımsızlık Bildirgesi'nin tam bir okumasını içeriyordu. 1917’den bu yana, Kural 22’nin geçmesiyle Senato, üçte iki çoğunluk ile yapılan bir tartışmayı sona erdirmek için oy giydirmek için oy kullanabilir. 1975'te Senato, taktiğin beşte üç çoğunluğuna (100 üyeden 60'ı) taktik olarak uygulanmasını sağlamak için giydirme kuralını değiştirdi.
Araştırmalar: Her iki kongre de Yürütme Şubesi (başkan ve / veya kabine) ve diğer görevliler ve kurumlar ile ilgili resmi yanlışlık soruşturması yapabilir. En ünlü Senato soruşturmasından biri, 1974'te Başkan Richard M. Nixon'un görevden alınmasına yol açan Watergate skandalıydı.
İtiraz Edilen Seçimler: Anayasa ayrıca her Kongre binasına “seçimlerinin, iadelerinin ve niteliklerinin” yargıcı olma yetkisi vermektedir. Senato, 1789'dan bu yana, üyelerinin niteliklerini değerlendirmek ve itiraz edilen seçimleri karara bağlamak için prosedürler geliştirmiştir.
Senato Liderliği
Senato’nun liderliği aynı zamanda Temsilciler Meclisi’nden de farklıdır.
Örneğin, Cumhurbaşkanı'nı kazanan ilk kişi olmasının yanı sıra, pozisyona seçilen kişi, (Başkan yardımcısının görevlerinden biri olan (ölüm, hastalık veya suçlama sonucu) rolünü yerine getiremezse, Cumhurbaşkanı ile aynı “bilet” te göreve seçilen ABD, “Senato Başkanı” olarak hizmet verecek.
Bu görevde, yasama oylamasının 50-50'lik bir bölünmeye yol açmadığı sürece Başkan Yardımcısı oy kullanmaz. Bu durumda, Başkan Yardımcısı, kravatın etkili bir şekilde kırılması için oy kullanmaktadır. 1870'den beri hiçbir Başkan Yardımcısı, görev süresi boyunca bu görevi 10 defadan fazla yapmak zorunda kalmamıştır.
Temsilciler Meclisi gibi, Senatoda ayrıca Çoğunluk ve Azınlık Liderleri var. Çoğunluk Lideri, Senato’daki sandalyelerin çoğunluğuyla partiyi temsil ediyor. Çoğunluk Lideri, Senato katında tartışmaları planlamak için komite başkanları ve parti üyeleriyle birlikte koordine eder.
Hem Senato'da daha az sandalyeye sahip partiyi temsil eden hem de Büyüklük Lideri ve Azınlık Lideri, aynı zamanda kendi taraflarının çeşitli konulardaki pozisyonlarını ve organda tartışılan mevzuat parçalarını savunurlar.
Kaynaklar:
Kökenleri ve Gelişimi: ABD Senatosu: ABD Senatosu.
Amerika Birleşik Devletleri İki Evi Kongresi: Temsilci Hükümet Merkezi, Indiana Üniversitesi.
Konfederasyon Makaleleri: Dijital Tarih, Houston Üniversitesi.
