İçerik

• Catharists
• Engizatörlerin İşi
• Conversos
• Torquemada
• İspanyol Engizisyonu
• Engizatör Generaller
• Roma Engizisyonu
• Yeni Dünyada Engizisyon
• İspanyol Engizisyonunun Sonu
• Kaynaklar

Engizisyon, Avrupa ve Amerika'da sapkınlığı kökten çıkarmak ve cezalandırmak için Katolik Kilisesi içinde kurulan güçlü bir makamdı. 12. yüzyıldan başlayarak ve yüzlerce yıl devam eden Engizisyon, işkencelerinin ciddiyeti ve Yahudilere ve Müslümanlara zulmettiği için rezildir. En kötü tezahürü, İspanya Engizisyonunun 200 yıldan fazla bir süredir baskın bir güç olduğu İspanya'da gerçekleşti ve bu da 32.000 idamla sonuçlandı.

Catharists

Engizisyonun kökenleri, Avrupa’daki Katolik olmayan Hıristiyan dinlerinin erken organize zulmüne dayanıyor. 1184’te Papa III. Lucius, Güney Fransa’ya, Catharists denilen heretiği izlemek için piskoposlar gönderdi. Bu çabalar 14. yüzyıla kadar devam etti.

Aynı dönemde, kilise Almanya ve Kuzey İtalya'daki Waldensiyanları da takip etti. 1231'de Papa Gregory, Dominik ve Fransisken Emirlerini heretik izini sürmekle görevlendirdi.

Engizatörlerin İşi

Engizisyoncular bir şehre gelecek ve vatandaşlarına sapkınlığa kabul edilme şansı vererek varlıklarını açıklayacaklardı. İtiraf edenler, hacca yaklaşma ve kamçılamadan ceza aldı.

Sapkınlıkla suçlananlar tanıklık yapmak zorunda kaldılar. Heretik itiraf etmediyse, işkence ve infaz kaçınılmazdı. Heretiğin suçlayıcılarla yüzleşmesine izin verilmedi, avukat olmadı ve çoğu zaman yanlış suçlamaların mağduru oldular.

Bernard Gui, 14. yüzyılın başlarında “Engizisyonun Heretical Depravity'ye Davranışı” olarak adlandırılan Engizatörler için etkili bir rehber kitap yazdı. Gui, 600 kişiden fazla sapkınlıktan suçlu olduğunu ilan etti ve Umberto Eco’nun romanında bir karakter olarak yer aldı. Gülün Adı.

Sayısız iktidar kötüye kullanımı vardı. Toulouse'dan Kont Raymond VII, itiraf etmelerine rağmen, küfür altındaki heretikleri yakmasıyla biliniyordu. Halefi Kont Alphonese, zenginliklerini artırmak için sanığın topraklarına el koydu.

1307'de, Soruşturucular Fransa'daki 15.000 Şövalye Tapınağının işkence ve toplu işkencelerine katılarak düzinelerce infaz gerçekleştirildi. 1431 yılında tehlikede yanan Joan of Arc, Engizisyon'un bu kanadının en ünlü kurbanı.

Conversos

15. Yüzyılın sonlarında, II. Kral Ferdinand ve İspanya Kraliçesi Isabella, İspanyol Katolik Kilisesi'ndeki yolsuzluğun, yüzyıllarca süren anti-Semitizmden kurtulmak için Hıristiyanlığa dönüşen Yahudilerin neden olduğuna inanıyordu.

Conversos olarak bilinen, eski güçlü Hıristiyan aileler tarafından şüpheyle izlendiler. Conversos bir veba için suçlandı ve halkların suyunu zehirlemek ve Hıristiyan çocukları kaçırmakla suçlandı.

Ferdinand ve Isabella, güvenilir Conversos'un bile eski dinlerini gizlice uyguladığından korkuyorlardı; Kraliyet çifti aynı zamanda Conversos’un Hristiyan’ın desteğine karşı sert bir sınır talep eden Hristiyan özneleri kızdırmaktan korkuyordu.

Ferdinand, Engizisyon’un heretic Conversos’un zenginliğini ele geçirerek bu haçlı seferini finanse etmenin en iyi yolu olduğunu düşünüyordu.

Torquemada

Rahipler Tomas de Torquemada'nın etkisinde olan 1478'de hükümdarlar, Conversos'taki sapkınlığı araştırmak için Kastilya Mahkemesi'ni kurdular. Çaba, Conversos için daha güçlü Katolik eğitimine odaklandı, ancak 1480'de Engizisyon kuruldu.

Aynı yıl, Kastilya'daki Yahudiler, Hıristiyanlardan ayrılan gettolara zorlandı ve Engizisyon, Sevilla'ya kadar genişledi. Conversos'un kitlesel bir göçü izledi.

1481'de 20.000 Conversos, infazdan kaçınmayı umuduyla sapkınlığa itiraf etti. Araştırmacılar, cezalarının başka heretik adlarını vermelerini zorunlu kıldılar. Yıl sonuna kadar, yüzlerce Conversos tehlikede yakıldı.

İspanyol Engizisyonu

Roma'ya kaçan Conversos'un şikayetlerini duyan Papa Sextus, İspanyol Engizisyonunun çok sert olduğunu ve yanlış Conversos'u suçladığını ilan etti. 1482'de Sextus, Engizisyonun emrini almak için bir konsey atadı.

Torquemada Inquisitor General seçildi ve İspanya genelinde mahkemeler kurdu. İşkence sistematik hale geldi ve rutin olarak itirafları ortaya çıkarmak için kullanıldı.

İtiraf edilen heretiğin cezalandırılması Auto-da-Fe adlı halka açık bir etkinlikte yapıldı. Bütün heretikler kafalarının üzerinde tek bir göz deliği bulunan bir çul giydi. İtiraf etmeyi reddeden heretik tehlikede yakıldı.

Bazen insanlar Engizisyona karşı savaştı. 1485'te bir Engizisyon sahibi zehirlendikten sonra öldü ve bir başka Engizör de bir kilisede bıçaklanarak öldürüldü. Torquemada, misillemede 42 kişiyi tehlikeye sokarak suikastçıları toplamayı başardı.

Torquemada’nın çöküşü, sapkınlık rahiplerinin üyelerini araştırırken geldi. Papa Alexander Şikayeti, onu Torquemada'nın tavlanması gerektiğine ikna etti. Torquemada, 1498'de ölene dek liderliğini diğer dört din adamıyla paylaşmaya zorlandı.

Engizatör Generaller

Diego de Deza, Genel Müdürlük görevini devraldı, şehirlerdeki sapkınlık avını artırdı ve soyluların ve yerel yönetimlerin üyeleri de dahil olmak üzere suçlanan heretik puanlarını topladı. Bazıları de Deza’daki yolsuzluk seviyesini yansıtarak hapis ve ölümden çıkmalarına rüşvet verebildi.

Isabella’nın 1504’teki ölümünden sonra Ferdinand, İspanyol Katolik Kilisesi’nin başkanı Kardinal Gonzalo Ximenes de Cisneros’u Genelkurmay Başkanlığına terfi ettirdi. Ximenes daha önce Granada'da İslami Moors'a zulmetmek için bir işaret yapmıştı.

Genel Müdür olarak Ximenes, Müslümanları Kuzey Afrika’ya sürdü ve Ferdinand’ı askeri eylemde bulunmaya teşvik etti. Afrika kasabalarını ele geçirdikten sonra, Engizisyon orada kuruldu. Ximenes, 1517'de ünlü Conversos'tan memnun kaldıktan sonra görevden alındı, ancak Engizisyon'un devam etmesine izin verildi.

Roma Engizisyonu

Roma, 1542'de Papa Paul III'ün Protestan sapkınlığı ile mücadele etmek için Roma ve Evrensel Engizisyonun Kutsal Kutsal Cemaatini yaratmasıyla kendi Engizisyonunu yeniledi. Bu Engizisyon en iyi 1633 yılında Galileo'yu yargılamakla bilinir.

1545 yılında, İspanyol İndeksi, Roma Engizisyonu’na dayanarak, İspanya’da heretik ve yasak kabul edilen Avrupa kitaplarının bir listesi oluşturuldu. Index Librorum Prohibitorum. Roma’nın kaygılarıyla başını sallayan İspanyol Engizisyonu, 1550’lerde yükselen İspanyol Protestanlar nüfusuna odaklandı.

1556'da Philip II İspanyol tahtına yükseldi. Roma Engizisyonunu daha önce Lutherans'ın avlandığı ve tehlikede yakıldığı Hollanda'ya getirmişti.

Yeni Dünyada Engizisyon

İspanya, Amerika’ya genişledikçe, Meksika’da 1570’de kurulan Engizisyon, 1574’te, Lutherans’ın oradaki hissede yakıldı ve Engizisyon, Protestan’ların aynı şekilde işkence gördüğü ve yakıldığı Peru’ya geldi.

1580'de İspanya Portekiz'i fethetti ve İspanya'dan kaçan Yahudileri toplamaya ve katletmeye başladı. Philip II ayrıca, isyan eden ve kendilerini kölelik yapan ya da öldüren bulan Moors'a yönelik düşmanlıkları da yeniledi.

Philip II, 1598'de öldü ve oğlu Philip III, onları isyan ederek Müslüman isyanıyla ilgilendi. 1609'dan 1615'e kadar Katolikliğe dönüşen 150.000 Müslüman İspanya'dan zorla alındı.

1600'lerin ortalarında, Engizisyon ve Katolik egemenliği, İspanyol topraklarında Protestanların bu yerlerden tamamen uzak durduğu günlük yaşamın o kadar baskıcı bir gerçeği haline gelmişti.

İspanyol Engizisyonunun Sonu

1808'de Napolyon İspanya'yı fethetti ve Engizisyon'un kaldırılmasını emretti.

Napolyon’un 1814’teki yenilgisinden sonra Ferdinand VII, Engizisyon’u eski durumuna getirmek için çalıştı ancak sonuçta Ferdinand’ın şiddetli bir isyanın üstesinden gelmesine yardımcı olan Fransız hükümeti tarafından önlendi. Fransa ile yapılan anlaşmanın bir kısmı, 1834 yılına kadar feshedilen Engizisyonu kaldırmaktı.

Engizisyon tarafından idam edilecek son kişi, 1826'da sapkınlığa asılan İspanyol bir okul yöneticisi olan Cayetano Ripoll'du.

Roma ve Evrensel Engizisyonun Yüce Kutsal Cemaati hala birkaç kez değiştirilmiş olmasına rağmen varlığını sürdürüyor.Halen, İnanç Doktrini için Cemaat olarak adlandırılmaktadır.

Kaynaklar

Tanrı’nın Jürisi: Engizisyon ve Modern Dünyanın İnşası. Cullen Murphy.
Inquisito. Notre Dame Üniversitesi.
İspanyol Engizisyonu. Cecil Roth.