1915’teki bu günde, İtalya Avusturya-Macaristan’a savaş ilan ederek, Müttefikler, Fransa ve Rusya’nın yanından I. Dünya Savaşı’na girdi.
I. Dünya Savaşı 1914 yazında patlak verdiğinde İtalya, 1882'den beri Almanya ve Avusturya-Macaristan'la birlikte Üçlü İttifak üyeliğine üyeliğine rağmen, çatışmada tarafsız olduğunu ilan etti. liderleri seçeneklerini tartıştı; Her iki tarafın da çektiği gibi, savaşa katılımdan en büyük faydayı nasıl elde edeceklerini dikkatlice düşündüler. Müttefiklerin tarafındaki yıpranmaya katılma kararı, büyük ölçüde, 1915 Nisan'ında imzalanan Londra Antlaşması’nda İtalya’nın aldığı güvencelere dayanıyordu. Şartları gereği, İtalya, ulusal rüyasının gerçekleşmesini alacağını kabul etti: Trentino'dan Güney Tirol'e ve Trieste'ye uzanan Avusturya-Macaristan sınırı. Ayrıca, Müttefikler, İtalyanlara Dalmaçya bölgelerine ve Avusturya-Macaristan’ın Adriyatik kıyısı boyunca çok sayıda adaya söz verdi; Arnavutluk liman kenti Vlore (İtalyanca: Valona) ve Arnavutluk'taki merkezi bir koruyucu; ve Osmanlı İmparatorluğu'ndan bölge.
23 Mayıs 1915'te İtalya, Avusturya-Macaristan'a savaş ilan etti. İtalyan Deklarasyonu, I. Dünya Savaşı’nın yeni bir cephesini açtı ve bunların çoğu, İtalya’nın Avusturya-Macaristan sınırındaki 600 kilometrelik dağlık bölgesiydi. İtalya’nın, 1859’da Rusya’nın olduğu gibi henüz tamamen sanayileşmiş bir gücü olmadığı kadar birleşmiş bir ulus olmuştu. Kesinlikle büyük çaplı bir savaş için hazırlanmamıştı ve 1915 baharında 1,2 milyon kişiyi harekete geçirmeyi başarmasına rağmen, sadece 732.000 kişi için donanıma sahipti. Savaş ilan edildikten sonra, İtalyan ordusu hemen Güney Tirol bölgesine ve Avusturya-Macaristan birliklerinin katı bir savunma ile buluştuğu Isonzo Nehri'ne doğru ilerledi. Karlı ve hain araziler bölgeyi saldırgan operasyonlara uygun hale getirmedi ve birkaç hızlı İtalyan başarısından sonra, bir çıkmazla mücadele etti.
1917'nin sonlarına gelindiğinde, Avusturyalılar ve İtalyanlar, Isonzo Nehri boyunca 11'den daha az savaş yapmamıştı; bu, her iki tarafta da ihmal edilebilir bir ilerleme ve ağır kayıplarla gerçekleşti. Ekim 1917'nin sonlarında, Almanların Avusturya-Macaristan'a yardımına yönelik müdahalesi, İtalyan kuvvetlerinin Caporetto Muharebesi'nde (Isonzo'nun Onikinci Savaşı olarak da bilinir), İtalyan kuvvetlerinin yaklaşık 300.000 zayiat verdiği (yüzde 90'ı) kazandığı olağanüstü bir zaferle sonuçlandı. tutsaklardı) ve geri çekilmek zorunda kaldılar. Yenilgi, İtalya’daki bir krize yol açtı ve ordunun genelkurmay başkanı Luigi Cadorna’nın görevden alınmasına, Armando Diaz’ın yerine geçmesine ve Başbakan Vittorio Orlando’da koalisyon hükümeti kurulmasına neden oldu. Caporetto’dan sonra, İtalya’nın müttefikleri, İngiliz ve Fransız’ın ve daha sonra Amerikan’nın kölelerinin yakında bölgeye gelmesi ve müttefiklerin inisiyatifleri geri almaya başlaması nedeniyle, daha fazla yardım sunmak için atladılar.
Genel cephe ateşinden bir hafta önce 4 Kasım 1918’deki İtalyan cephesinde çatışmalar sona erdiğinde, 615.000 İtalyan, eylem sırasında hayatını kaybetti ya da I. Dünya Savaşı’nda devam eden yaralardan öldü. Diğer Antlaşma liderlerinden Londra Antlaşması’nda söz verilen her şeyi verdiklerini görmek için büyük muhalefetle mücadele etti. Müzakerelerin bir noktasında, tüm İtalyan delegasyonu sadece birkaç gün sonra geri dönen barış konferansından çıktı. İtalya sonunda Tirol’ün kontrolünü ve yeni kurulan uluslararası barışı koruma örgütü üzerinde kalıcı bir koltuk elde etmesine rağmen, Milletler Cemiyeti, ülkedeki pek çok kişi kendi paylarından memnun kalmadı ve diğer Müttefik güçlerin verdiği tövbelere karşı tevbe etmeye devam etti daha sonra Benito Mussolini'nin başarısını ve faşist hareketini yönlendirirdi.
