1965’teki bu günde, Başkan Lyndon B. Johnson, Alabama’dan Vali George Wallace’a, Selma’dan Montgomery’ye gitmek üzere planlı bir sivil haklar yürüyüşünü denetlemek için Alabama Ulusal Muhafız’ı çağırmak için federal bir otorite kullanacağını bildirdi.
Sindirme ve ayrımcılık daha önce Selma’nın siyah nüfusunun kentin yarısını oylama ve oylamadan ayırmıştı. 7 Mart 1965 Pazar günü, bir grup 600 gösterici, bu baştan çıkarmayı ve siyah bir adamın Jimmie Lee Jackson'ı bir devlet polisi tarafından öldürülmesini protesto etmek için Montgomery'nin başkentine yürüdü.
Daha sonra televizyonda yayınlanan acımasız sahnelerde, eyalet ve yerel polis, yürüyüşçülere billy club ve göz yaşartıcı gaz ile saldırdı. Uzakta ve geniş çapta TV izleyicileri görüntülerden çok etkilendi ve “Kanlı Pazar” dan sadece iki gün sonra Güney Hıristiyan Liderlik Konferansı (SCLC) Başkanı Martin Luther King Jr. tarafından bir protesto yürüyüşü düzenlendi. King, yürüyüşçüyü, federal adli onay olmadan yürüyüş yapmak yerine yürüyüşçülere çevirdi.
Alabama federal bir yargıcı 18 Mart'ta üçüncü bir yürüyüşün devam edebileceğine karar verdikten sonra, Başkan Johnson ve danışmanları, King ve göstericilerin Selma'dan Montgomery'ye giderken güvenliğini sağlamak için çabucak çalıştı. Yollarındaki en güçlü engel, herhangi bir devlet fonunu göstericileri korumak için harcamayı istemeyen açık sözlü bir ayrımcılık olan Vali Wallace oldu. Johnson’ın Beyaz Saray’ın, Alabama Ulusal Muhafızları’nın düzenini sürdürmesi için çağrılacağı konusundaki telefon görüşmelerine söz vermesinden saatler sonra Wallace, televizyona girdi ve Johnson’dan federal birlikler istedi.
Öfkeli, Johnson, Başsavcı Nicholas Katzenbach'a yaptığı açıklamada, Wallace’ın eyalette emri korumak için 10.000 mevcut gardiyanı kullanmayı reddettiği için Johnson’ın gardiyanı çağırdığını ve onlara gerekli desteği sağladığını belirtti. Birkaç gün sonra, 50.000 yürüyüşçü, eyalet ve federal birliklerin gözetiminde Kral'ı 54 mil takip etti.
25 Mart'ta Montgomery'ye güvenli bir şekilde ulaşan King'in ünlü “Ne Kadar Değil, Uzun” konuşmasını Capitol binasının merdivenlerinden çıkarmasını izlediler. Johnson ile Wallace’ın Johnson’ın belirleyici eylemi arasındaki çatışma, sivil haklar hareketinde önemli bir dönüm noktasıydı. Kongre, beş ay içinde, Johnson'ın 6 Ağustos 1965'te gururla imzaladığı Oy Hakkı Yasası'nı kabul etti.
