Paris'teki Notre Dame Katedrali'nde, bin yıl içinde imparator unvanını alan ilk Fransız olan Napoleon I, Napolyon Bonapart'ı taçlandırdı. Papa II. Pius, Napolyon'u 35 yaşındaki Avrupa fatihi tarafından kendi başına yerleştirdiği tacı verdi.
Tarihin en büyük askeri stratejistlerinden biri olan Korsika doğumlu Napolyon, 1790'ların sonlarında Fransız Devrim Ordusunun saflarında hızla yükseldi. 1799'da Fransa, Avrupa'nın çoğuyla savaş halindeydi ve Napolyon, Mısır hükümetinin Fransız hükümetinin devralımlarını ele geçirmek ve ülkesini çöküşünden kurtarmak için evine döndü. Şubat 1800'de ilk konsolosluğun ardından ordusunu yeniden düzenledi ve Avusturya'yı yendi. 1802'de yeni bir Fransız hukuk sistemi olan Napolyon Kodu'nu ve 1804'te Fransız imparatorluğunu kurdu. 1807'de Napolyon'un imparatorluğu kuzeyde Elbe Nehri'nden, güneyde İtalya'ya ve Pireneler'den Dalmaçya kıyılarına kadar uzanıyordu.
1812'den başlayarak, Napolyon askeri kariyerinin ilk önemli yenilgisiyle karşılaşmaya, Rusya'nın feci bir işgaline maruz kalmaya, İspanya'yı Yarımada Savaşı'nda Wellington Dükü'ne kaybetmeye ve 1814'e kadar müttefik bir güce karşı toplam mağlubiyete maruz kalmaya başladı. Elba adası, 1815'in başlarında Fransa'ya kaçtı ve 18 Haziran 1815'te Wellington'ın müttefiki bir kuvvetine karşı Waterloo'da yenilgiye uğramadan önce geçici olarak başarıya ulaşan yeni bir Büyük Ordu kurdu.
Napolyon daha sonra Afrika sahilinde bulunan Saint Helena adasına sürüldü ve burada birkaç takipçisiyle ev hapsinde kaldı. Mayıs 1821'de büyük olasılıkla mide kanseri nedeniyle öldü. O sadece 51 yaşındaydı. 1840'da vücudu Paris'e döndü ve muhteşem bir cenaze töreni düzenlendi. Napolyon’un vücudu Arc de Triomphe’den geçerek Invalides’in kubbesi altına gömüldü.
