1773'teki bu günde, İngiliz Parlamentosu, hüküm süren Doğu Hindistan Şirketi'ni iflastan kurtarmak için tasarlanan bir tasarı olan Çay Yasası'nı geçerek, İngiliz hükümetine ödediği çay vergisini büyük ölçüde düşürerek ve dolayısıyla Amerikan çay ticareti. Çünkü tüm yasal çaylar sömürgelere İngiltere’den girerek Doğu Hindistan Şirketi’nin İngiltere’de daha düşük vergi ödemesine izin vererek aynı zamanda sömürgelerde daha ucuz çay satmalarına izin verdi. Yasadışı bir şekilde kaçakçılık yoluyla kolonilere giren vergi uygulanmamış Hollanda çayı bile, hareketin yürürlüğe girmesinden sonra Doğu Hindistan çayını daha pahalıydı.
Yasayı başlatan İngiltere Başbakanı Frederick, Kuzey Lord, sömürgecilerin ucuz çayı protesto etmelerinin imkansız olduğunu düşündü; yanılıyordu. Birçok sömürgeci eylemi, vergilendirme zulmünün bir başka örneği olarak görüyordu, çünkü tam olarak çayın İngiltere'ye girme görevini yerine getirirken, kolonilere yerlerine çay girme konusunda daha erken bir görev bıraktı.
Doğu Hindistan Şirketi çayı taşıyan üç çay gemisi, Dartmouth, Eleanor ve kunduzBoston Limanı'na ulaştığında, kolonistler çayın İngiltere'ye dönmesini istediler.Massachusetts Valisi Thomas Hutchinson kargoyu geri çevirmeyi reddettiğinden sonra, Patriot lideri Samuel Adams, Boston Çay Partisi 'ni radikal bir şekilde İngiliz karşıtı Özgürlük Oğulları'nın 60 üyesiyle düzenledi. 16 Aralık 1773'te Patriots Mohawk Kızılderilileri kılık değiştirmiş İngiliz gemilerine bindi ve çay sandıklarını daha sonra 18.000 £ (bugünün parasında yaklaşık 1 milyon dolar) değerinde suya attı.
Boston Çay Partisi ve diğer bariz İngiliz mülklerinin yıkım eylemleri tarafından öfkelenen Parlamento, ertesi yıl sömürgeciler tarafından Tahammül Edilemez Davalar olarak bilinen Zorlayıcı Yasaları yürürlüğe koydu. Zorlayıcı Yasalar, Boston'u tüccar gemilerine kapattı, Massachusetts'te resmi bir İngiliz askeri kuralı kurdu, İngiliz yetkilileri Amerika'da cezai kovuşturmaya karşı bağışıklık kazandı ve sömürgecilerin Britanya birliklerini çeyreğe sokmasını istedi. Sömürgeler daha sonra ilk Avrupa Kongresi’ni, İngiliz baskısı olarak gördüklerine karşı birleşik bir Amerikan direnişi olarak nitelendirdiler.
