İçerik
Al Capone ve Vito Corleone'den John Gotti ve Tony Soprano'ya kadar, gerçek hayat ve kurgusal mafiosos 1920'lerden bu yana kamusal hayal gücünü ele geçirdi. Acımasız ve şiddetli olan bu adamların kendi kişisel şeref ve nezaket markalarını korudukları görülüyor. Bu şekilde, onlar, Jesse ve Frank James veya Billy the Kid gibi Vahşi Batı'nın haydut kahramanlarının günümüzdeki versiyonlarıdır. Gangsterler, 20. yüzyılın başlarında İtalyanların, özellikle İtalya'nın güneyinden Amerika'ya devasa göçünün yalnızca küçük bir yüzdesiydi. Yine de, “Mafya”, İtalyan Amerikan kimliğinin birçok İtalyan Amerikalı'nın dehşetine kapılmasında birincil pop kültürü ifadesi haline geldi. Bu, büyük ölçüde Francis Ford Coppola’nın 1972 Oscar ödüllü “The Godfather” filminin (Mario Puzo’nun romanına dayanan) şut filmi “The Godfather” ın (Mario Puzo’nun romanına dayanan) ezici filmi ve gangster filmi türünü yeniden icat etmesinin kalıcı etkisinden kaynaklanıyor.
Film ve TV'de Erken Gangsterler
Yasak çağında Büyük Buhran'a yol açtığı için, gangster filmlerinin ilk dalgası, kötüleşen ekonomik koşullarında birçok Amerikalı'nın artan öfkesini ve hayal kırıklığını yansıtıyordu. Edward G. Robinson ile birlikte “Küçük Sezar” (1931), Jimmy Cagney ile “Halkın En Düşmanı” (1931) ve bazıları gerçeklere dayanan İtalyan İtalyanların ana karakterleri Paul Muni ile birlikte “Scarface” (1932) gibi filmlerde Capone gibi yaşam tutkunları, yasalarının kırılmasının sonuçlarını açıkladı, ancak birçok izleyici hala geleneksel sistemin sınırları dışına çıkmaya istekli olduklarını belirledi.
Biliyor musun? Francis Ford Coppola, "Etkisi Altında" (2019) belgeseli için yapılan bir röportajda Francis Ford Coppola, "The Godfather" ı klasik bir Shakespearean masalı olarak gördüğünü söyledi: bir kralın ve üç oğlunun hikayesi. Yapımcı Robert Evans'a göre Coppola, Mafya hikayesini kapitalizm için bir metafor yaptı.
1942'den sonra gangsterler büyük ölçüde ekrandan kayboldu, Naziler ve canavarlar Hollywood’un tercih ettiği kötü adamlar olarak gangsterlerin yerini aldı. Bu, 1950’den sonra, organize suçları soruşturmak üzere kurulan bir Senato komitesinin kamuya açık oturumlar başlatmasıyla değişmeye başladı. Yeni televizyon ortamı sayesinde milyonlarca Amerikalı, Frank Costello gibi gerçek hayattaki gangsterlerin ifadesini izledi (ya da daha doğrusu, Costello’nun kamera tarafından gösterilen tek parçası olan titrek ellerin izini sürdü). 1960'lı yılların başında, Luciano “aile” organizasyonunda bir asker olan Joseph Valachi, daha sonraki televizyonlarda yapılan duruşmalarda başrol oynadı. Şimdiye kadar ünlü Mafya örtücülüğü “La Cosa Nostra” (Our Thing) 'ı tanıtan Valachi'ydi ve ifadesi, Amerika'da, özellikle de New York'taki İtalyan-Amerikan organize suçun evrimini ortaya koydu. Peter Maas'ın bir kitabı olan “Valachi Kağıtları”, 1969'da, popüler kültürde mafya mitolojisini oluşturmak için diğerlerinden daha fazlasını yapan romanla aynı yıl çıktı: Mario Puzo’nun “The Godfather”.
“Baba” ve Mirası
Puzo'nun romanı, Sicilyalı göçmen Vito Corleone ve ailesinin ve New York'ta inşa ettiği “iş” in hikayesini anlatıyor, oğlu Michael'ın yeni “Don” olarak başaracağı mücadeleleri de dahil. Paramount Pictures, film haklarını filmin haklarına aldı. romanı ve stüdyo başkanı Robert Evans, genç İtalyan-Amerikalı yönetmen Francis Ford Coppola'ya yönlendirmek için döndü. (Coppola ayrıca senaryoyu Puzo ile birlikte yazdı.) Marlon Brando (Don Corleone) ve Al Pacino (Michael) yıldız kadrosuna öncülük ederken, “The Godfather” İtalyan-Amerikalıya daha dolgun, daha otantik ve daha sempatik bir bakış attı Organize suçun objektifine bir bakış attığında bile, daha önce ekranda görülenden daha fazla deneyim. Ayrıca, mafyasının düşünülemez şekilde romantik bir portresini, düşmanına karşı acımasız olan ama ailesine ve arkadaşlarına adanan bir çelişki adamı olarak resmetti. Önceki gangster filmlerinden farklı olarak, “The Godfather”, mafyaya içten içe, kanun uygulayıcı veya “düzenli” toplum perspektifini almak yerine baktı. Bu şekilde, “The Godfather” gangster filmini yeniden icat etti, tıpkı ondan sonra gelenleri etkileyeceği gibi. “The Godfather, Part II” (1974) ilk filmden daha koyu ve daha şiddetliydi, ancak ikisi de gişe şutları ve birçok Oscar galibi oldu. (“Bölüm II”, 16. Bölümden 16 yıl sonra yayımlanan “The Godfather, Part III”, eleştirmenleri veya izleyicileri etkileyemedi.)
Gelecek otuz yıl boyunca, Hollywood asla Mafyaya olan hayranlığını kaybetmedi. İlgili filmlerin kısmi bir listesi, “Dokunulmazlar” (1987), “Donnie Brasco” (1997) ve özellikle Martin Scorsese'nin “Goodfellas” (1990) gibi dramaları içerir; hayat. Mafiosos da komedilere girdi: “Prizzi’nin Şeref” (1985), “Mob'la Evli” (1988), “Mavi Cennetim” (1990) ve “Bunu Analiz Et” (1999). Animasyon filmlerden çocukların çizgi filmlerine, video oyunlarına “gangsta” tarzı hip-hop ya da rap müziğe kadar, Mafya'nın efsanesi her yerdeydi, büyük ölçüde “The Godfather” ın kalıcı mirası sayesinde. gangsterler “NYPD Blue” ve “Law and Order” gibi suç gösterilerinde düzenli olarak gündeme geldiler. Ancak 1999'da, daha önce hiç görülmemiş bir mafya içeren bir kablolu TV şovu piyasaya sürüldü.
“Sopranos”
Tony Soprano'da, HBO dizisi “The Sopranos” ve New Jersey'li bir İtalyan Amerikalı olan David Chase, yeni bir gangster türü yaratmayı başardı. Chase, eylemi geleneksel kent ortamından New Jersey banliyölerine taşıdı; burada Tony (James Gandolfini) iş ve ailenin stresiyle başa çıkmak için bir psikiyatrı ziyaret etti (eşi Carmela, anne Livia ve iki genç çocuk).
“Sopranos” dünyasında, Tony gibi gangsterler, sadece bir şeylerin eksik olduğu, eskiden olduğu gibi olmadıklarını hissetmekle uğraşırken, diğer banliyöleriyle aynı tür zengin yaşam tarzını elde etmeye çalışıyorlar. . “Sopranos” 1999'dan 2019'a kadar altı sezon boyunca koştu, 20'den fazla Emmy Ödülü kazandı ve bazı eleştirmenler tarafından TV tarihindeki en büyük gösteri oldu. Chase’in Mafya’ya bağlı popüler kültürün diğer eserlerine olan borcunun kabul edilmesinde, seri “Halk Düşmanı” “Goodfellas” ve özellikle “Baba” gibi eserleri sürekli olarak referans alıyordu.
Olumsuz Stereotipleme
“The Godfather” gibi, “Sopranos” un en etkileyici yönlerinden biri, genişletilmiş bir ailenin tecrübesiyle görüldüğü gibi, birinci ve ikinci kuşak İtalyan Amerikalıların zengin ayrıntılarıyla yapılmış portreiydi. Ancak bu ailelerin her ikisinin de Mob ailesi olması, birçok İtalyan Amerikalı'nın bu eserlere karşı karışık duyguları olduğu anlamına geliyor.1970 yılında, İtalyan Amerikan Sivil Haklar Birliği, “Baba” nın üretimini durdurmak için bir miting düzenledi. “The Sopranos” söz konusu olduğunda, Ulusal İtalyan Amerikan Vakfı, New York şehrinin Columbus organizatörleri olarak gösteriye saldırgan bir karikatür olarak katılmıştı. Day Parade, “Sopranos” oyuncularının birkaç yıl boyunca geçit töreninde yürüyüş yapmalarına izin vermeyi reddetti.
Her ne kadar pop kültürün Mafya'ya duyduğu hayranlık, İtalyan Amerikalılar hakkında bazı olumsuz kalıpları inkar edilemez şekilde körüklemiş olsa da, “The Godfather”, “Goodfellas” ve “The Sopranos” gibi ünlü eserler de birçok İtalyan Amerikalıya ortak kimlik ve tecrübe duygusu verdi. Tartışmalı doğasına rağmen, Mafya efsanesi “Baba” tarafından yaratılmış ve beslenmiştir ve birçok pop kültürü soyundan gelenler, İtalyan ve İtalyan olmayan kitleleri büyülemeye devam etmektedir.
