Modern müzik işini mümkün kılan teknoloji, Thomas Alva Edison'un hem ses kaydeden hem de çalmak için ilk cihazı yarattığı New Jersey laboratuvarında ortaya çıktı. 1878'de bu günkü fonografı icadı için ABD Patenti No. 200,521'e layık görüldü.

Edison’un icadı devam eden telefon ve telgraf çalışmalarından kaynaklanıyor. Tek bir telgrafın tekrar tekrar iletilmesini kolaylaştırmak için, Edison bir Mors kodu geçişini bir kağıt makarası üzerinde bir dizi çıkıntı olarak yakalamak için bir yöntem geliştirdi. Telefon için benzer bir başarıya imza attığını düşünen Edison, diyaframın titreşimlerini bir kabartma noktasına ve ardından mekanik olarak ilk önce etkilenebilir bir orta parafin kağıdına aktaran bir sistem tasarladı ve sonra kavramını geliştirirken dönen, kalay kaplı bir silindir. Edison ve tamircisi John Kreusi, 1877 sonbaharında buluş üzerinde çalıştı ve kısa sürede gösteriye hazır bir çalışma modeline sahipti. 22 Aralık 1877, sayısı Bilimsel amerikalı “Bay Thomas A. Edison kısa süre önce bu ofise geldi, masamıza küçük bir makine yerleştirdi, bir krank çevirdi ve makine sağlığımızı sordu, fonografı nasıl sevdiğimizi sordu, bize çok iyi olduğunu bildirdi ve bize bir teklif verdi. samimi iyi geceler. ”

Edison’a 19 Şubat 1878’de verilen patent, kalay folyo kaplı silindirlerde ses yakalamak için özel bir yöntem belirledi. Kayıt teknolojisindeki bir sonraki kritik gelişme, Edison'un telefonu geliştirme yarışındaki yarışmacısı Alexander Graham Bell'in izniyle geldi. Yeni kurulan Bell Labs, 1890'larda kaydedilen müziğin doğrudan ticarileşmesine yol açan önemli bir gelişme olan ve bir balmumu silindirinin gravürüne dayanan bir fonograf geliştirdi ve kayıt işine, örneğin “kesme” ye bir kelime verdi. kayıtlar ve dayandığı teknolojiyi çoktan geçmiş olan “iplik balmumu”.