Amerika’nın sanayi tarihinin en karanlık anlarından birinde, New York’taki Triangle Shirtwaist Company fabrikası 1911’de bu gün 146 işçi öldü. Bu trajedi, daha iyi korunan bir dizi yasa ve düzenlemenin geliştirilmesine yol açtı. fabrika işçilerinin güvenliği.
Max Blanck ve Isaac Harris'in sahip olduğu Üçgen fabrikası, Manhattan'ın merkezindeki 10 katlı Asch Binasının ilk üç katında bulunuyordu. Kelimenin her anlamıyla bir terbiyeciydi: iş istasyonları ile kaplı ve çoğunlukla İngilizce konuşamayan genç kadınlar olan fakir göçmen işçilerle dolu sıkışık bir alan. Yangın sırasında fabrika katlarına erişimi olan dört asansör vardı, ancak yalnızca biri tamamen faaliyete geçti ve bir seferde yalnızca 12 kişiyi tutabiliyordu. Caddeye doğru iki merdiven vardı, ancak biri işçilerin çalınmasını engellemek için diğeri dışarıdan kilitlendi, diğeri ise yalnızca içeriye açıldı. Herkesin göreceği gibi, yangın merdivenleri sert bir şekilde inşa edildi ve aynı anda birkaç kadının ağırlığını kaldıramadı.
Blanck ve Harris'in şüpheli bir fabrika yangını geçmişi vardı. Üçgen fabrikası 1902'de iki kez atılırken, Elmas Bel Şirketi fabrikası 1907'de ve 1910'da iki kez yandı. Görünen o ki, Blanck ve Harris'in satın aldıkları büyük yangın sigortası poliçelerini toplamak için çalışma saatlerinden önce işyerlerini kasıtlı olarak yaktıkları görülüyor. , 20. yüzyılın başlarında nadir olmayan bir uygulama. 1911 yangının nedeni bu olmasa da, Blanck ve Harris fıskiye sistemlerini kurmayı reddettiği ve dükkanlarını yeniden yakmaları gerektiğinde başka güvenlik önlemleri almayı reddettiği için trajediye katkıda bulundu.
Bu suçluluğa, Blanck ve Harris’in meşhur işçi karşıtı politikaları da eklenmiştir. Çalışanlarına her gün 12 saat çalışmasına rağmen, haftada sadece 15 dolar verildi. Uluslararası Kadınlar Konfeksiyon İşçileri Sendikası 1909'da daha yüksek maaş ve daha kısa ve daha öngörülebilir saatler gerektiren bir grev başlattığında, Blanck ve Harris'in şirketi direnen, grevdeki kadınları hapsetmek için haydut olarak polis kiralayan ve politikacıları ödeyen az sayıda üreticiden biriydi. diğer tarafa bakmak için.
25 Mart günü, bir Cumartesi öğleden sonra, sekizinci kattaki bir çöp tenekesinde bir yangın çıktığında fabrikada 600 işçi vardı. Yönetici üzerine yangın hortumunu çevirdi, ancak hortum çürüdü ve valfi paslanmıştı. İşçiler her çıkışa kaçarken panik yaşandı. Asansör yalnızca dört seferden sonra yıkıldı ve kadınlar ölümden sonra şaftı aşağı atlamaya başladı. Yanlış merdivenlerden kaçanlar içeride kaldılar ve diri diri yakıldılar. Sekizinci katta sıkışıp kalmış diğer kadınlar, hortumlarını düşen gövdeler tarafından ezilmiş itfaiyeciler için sorun yaratan camları atlamaya başladılar. Ayrıca, itfaiyecilerin merdivenleri yalnızca yedinci kat kadar yükseldi ve güvenlik ağları bir kerede üç atlayan kadınları yakalamak için yeterince güçlü değildi.
Blanck ve Harris, yangın çıktığında bazı işçilerle birlikte binanın en üst katındaydı. Çatıya tırmanıp bitişik bir binaya atlayarak kaçmayı başardılar.
Yangın yarım saat içinde patladı, ancak 140'ın üzerinde ölümden önce değildi. İşçi sendikası, 5 Nisan'da yangına yol açan koşulları protesto etmek için bir yürüyüş düzenledi; 80.000 kişi katıldı.
Blanck ve Harris adam öldürme suçundan yargılanmış olsalar da, iz bırakmadan kurtulmayı başardılar. Yine de, sorumlu oldukları katliam nihayet şehri reform yapmak için zorladı. Ekim ayında yapılan Sullivan-Hoey Yangını Önleme Yasası'na ek olarak, New York Demokrat grubu işçinin nedenini aldı ve bir reform partisi olarak tanındı.
