İçerik

• Savaşı Kazanma Görevi
• Japon Amerikalıların Durumu
• Beyzbol ve Savaş Alanı
• Frontline Vatansever Müzik ve Radyo Raporları

7 Aralık 1941’den sonra ABD’nin Pearl Harbor, Hawaii’deki Amerikan deniz filosuna Japon saldırısı, II. Dünya Savaşı’nın (1939-45) saldırısına neden oldu ve ülke genelinde günlük yaşam çarpıcı biçimde değiştirildi. Yiyecek, gaz ve kıyafetler rasyonelendi. Topluluklar hurda metal sürücüler yaptılar. Savaşın kazanılması için gerekli silahların inşa edilmesine yardımcı olmak için, kadınlar savunma tesislerinde elektrikçi, kaynakçı ve perçinçi olarak iş buldu. Japon Amerikalılar vatandaşların ondan çıkarılması gibi haklarına sahipti. ABD’deki insanlar, denizaşırı mücadelelerin haberleri için radyo raporlarına giderek daha fazla bağımlı hale geldi. Popüler eğlence ulusun düşmanlarını şeytanlaştırmak için hizmet ederken, Amerikalıların savaş kaygılarından kısa süreli soluklanmalara izin veren bir kaçan çıkış noktası olarak görülüyordu.

Savaşı Kazanma Görevi

7 Aralık 1941’de, ABD, Pearl Harbor’daki Amerikan deniz filosuna sürpriz bir saldırı başlattığında, II. Dünya Savaşı’na düştü. Ertesi gün, Amerika ve İngiltere Japonya'ya savaş ilan etti. 10 Aralık’ta, Almanya ve İtalya ABD’ye savaş ilan ettiler.

Biliyor musun? İkinci Dünya Savaşı sırasında, rasyona bir alternatif olarak, Amerikalılar kendi yiyeceklerini yetiştirdikleri “zafer bahçeleri” kurdular. 1945'te 20 milyon civarında bahçe kullanılıyordu ve ABD'de tüketilen tüm sebzelerin yaklaşık yüzde 40'ını oluşturuyordu.

Amerika’nın savaşa katılımının ilk günlerinde ülkeyi panikledi. Japon ordusu, Hawaii'ye başarıyla saldırabilir ve deniz filosuna ve masum siviller arasındaki zayiatlara zarar verebilirse, birçok insan, özellikle Pasifik kıyılarında ABD anakarasına benzer bir saldırı yapılmasının önlenmesinin ne olduğunu merak etti.

Bu saldırı korkusu, zafer kazanmak için fedakarlık yapma ihtiyacı olan Amerikalıların çoğunluğunun hazır bir kabulüne çevrildi. 1942 baharında, gaz, yiyecek ve giyim tüketicilerinin satın alabileceği miktarları sınırlandıran bir rasyon programı kuruldu. Ailelere et, şeker, yağ, tereyağı, sebze ve meyveden gaz, lastik, giysi ve akaryakıt gibi her yere kadar paylarını satın almak için kullanılan rasyon damgaları verildi. Amerika Birleşik Devletleri Savaş Enformasyon Bürosu, Amerikalıların “Daha azıyla yapmaları için yeteri kadar sahip olmaları” yönünde çağrılan posterleri yayınladı (“onlar” ABD birliklerine atıfta bulundu). Bu arada, bireyler ve topluluklar, tümü geri dönüştürülmüş ve silahlanma üretmek için kullanılan hurda metal, alüminyum kutular ve kauçukların toplanmasına yönelik itici güçler yürüttüler. Bireyler, yüksek silahlı çatışma maliyetini ödemeye yardımcı olmak için ABD savaş bonoları satın aldı.

DAHA FAZLA OKU:Bu II. Dünya Savaşı Propagandası Afişleri Ana Cepheyi Motive Etti

Savunma endüstrisinde çalınan bir kadın “Riveter Rosie” olarak tanındı. Terim, 1942'de grup lideri Kay Kyser (1905-85) için isabet kazanan bir isimle popüler hale geldi. Kısa bir süre sonra, Hollywood'un önde gelenlerinden Walter Pidgeon (1897-1984), savaş tahvillerinin satışını teşvik eden bir tanıtım filmi yapmak için Michigan, Ypsilanti'deki Willow Run uçak fabrikasına gitti. Fabrikada çalışan kadınlardan biri olan Will Will Monroe (1920-97), B-24 ve B-29 bombardıman uçaklarının yapımında rol oynayan bir perçinliydi. Pidgeon’un filminde rol almak için gerçek bir Rosie Rosie olan Monroe rol aldı.

Savaş yıllarında, iş gücündeki erkeklerin mevcudiyetindeki azalma, savaşla ilgili olmayan fabrika işlerinde çalışan kadınların sayısında da bir artışa neden oldu. 1940'ların ortalarına gelindiğinde, Amerikan işgücündeki kadınların yüzdesi yüzde 25'ten yüzde 36'ya yükselmişti.

Japon Amerikalıların Durumu

Beyzbol ve Savaş Alanı

Ocak 1942'de, beyzbol milli komiseri Kenesaw Mountain Landis (1866-1944), profesyonel beyzbolun savaş süresince kapanıp kapanmayacağını sorduğu Başkan Roosevelt'e bir mektup yazdı. “Yeşil ışık” harfi olarak bilinen şeye Roosevelt, profesyonel beyzbolun, ülkenin kollektif morali için iyi olduğu ve ihtiyaç duyulan bir sapma olarak hizmet edeceği için operasyonlara devam etmesi gerektiğini söyledi.

Savaş sırasında, 1941 sezonunda büyük lig üniforması giyen tüm profesyonel beyzbol oyuncularının yüzde 95'i doğrudan çatışmaya katıldı. Geleceğin Ailesi Salonu Bob Feller (1918-), Hank Greenberg (1911-86), Joe DiMaggio (1914-99) ve Ted Williams (1918-2019) beyzbol formalarını askeri yorgunluklarla değiştirdiler. Aslında Feller, Pearl Harbor'dan bir gün sonra ABD Donanması'na alındı. Beyzbol çok yetenekli cesedin tükenmesinden dolayı, aksi takdirde büyük ligleri kadrolarda kazanamayacak olan sporcular. En dikkat çekenlerden biri, 1945'te St. Louis Browns için 77 maçta yer alan tek kollu bir saha oyuncusu Pete Gray (1915-2019) idi.

Askerde görev yapanların tümü süperstar değildi. 1939 Washington Senatörleri için beş maçta ortaya çıkan bir saha oyuncusu olan Elmer Gedeon (1917-44) ve 1939 Philadelphia Atletizminde bir maçta oynayan bir avcı olan Harry O'Neill (1917-45), iki büyük lig idi. kim savaşta öldü. 120'den fazla küçük ligci de öldürüldü. Diğer oyuncular savaş sırasındaki sakatlıkları aşındırdı. Biri Bert Shepard (1920-2019), küçük bir lig atıcısı hava kuvvetleri savaş pilotu oldu. 1944'te Shepard’ın sağ bacağı Almanya’ya vurulduktan sonra kesildi. Ertesi yıl, büyük bir lig maçında Washington Senatörleri için üç vuruş belirledi.

DEVAMINI OKU: Profesyoneller gibi 2. Dünya Savaşı Deniz Harpleri Eğitimi konusuna bakın

Bu arada, Hollywood’un en iyi yıldızlarından bazıları orduya katıldı. Birçoğu devlet tarafından üretilen eğitim filmlerinde ve moral arttırıcı kısa konularda ortaya çıktı. Diğerleri doğrudan mücadeleye katıldı. Sevgili Akademi Ödüllü aktör Clark Gable (1901-60), ABD Ordusu Hava Kuvvetleri'nde kuyruk görevlisi olarak görev yaptı ve Almanya'ya karşı savaş görevlerinde bulundu. Eşit bir hayranı olan Oscar ödüllü James Stewart (1908-97), Pearl Harbor'dan önce bile askerlere katıldı. Sonunda B-24 savaş pilotu ve komutanı oldu ve ayrıca Almanya'ya karşı misyonlar yaptı.

Frontline Vatansever Müzik ve Radyo Raporları

ABD savaşa dalmaya başladığında, Amerikalılar daha vatansever ya da savaşla ilgili müzik dinledi. Ülkenin savaşa girmesinden önce bile, savaş öncesi barışçıl bir Paris için nostaljiyi uyandıran “Paris'i En Son Gördüğüm Zaman”, ve genç bir askerin askeri deneyimlerini anlatan “Boogie Woogie Bugle Boy” gibi zenciler oldukça popülerdi. . Açıklayıcı başlıkları olan diğer şarkılar “Efendiyi Öv ve Mühimmatı Geç”, “Kanat ve Duaya Girin” ve “Sen bir Sapsın, Bay Jap.”

Radyo, savaş sırasında çoğu Amerikan hane halkı için en önemli haber ve eğlence kaynağıydı ve çatışmalar devam ettikçe, insanlar denizaşırı mücadelelerle ilgili haberler almak için radyoya bağımlı hale geldiler. Edward R. Murrow (1908-65) gibi efsanevi gazetecilerden gelen ön raporlardan perçinlendi. Bu arada, en ünlüsü Glenn Miller (1904-44) başkanlığında yapılan orkestra ve Bob Hope (1903-2019) gibi eğlence gruplarında binlerce kişi askeri üslerde sahne aldı. Bu programlar Maine'den California'ya kadar dinleyicilere doğrudan radyoda yayınlandı.

Dramatik radyo programlaması gittikçe artan şekilde savaşla ilgili storylines içeriyordu. En sıkıntılı parçalardan biri, yazar Norman Corwin'in (1910) yazdığı ve CBS radyo ağında yayınlanan bir yapım olan “Adsız” (1944) idi. “İsimsiz”, savaşta öldürülen kurgusal bir Amerikan askeri olan Hank Peters'in hikayesini takip etti.