Kolluk kuvvetleri düşük olan uzaktaki yerlere hareket eden trenlerin daha da güçlendirilmesi bu yeni yöntem, kısa süre önce inşa edilen kıtalararası ve bölgesel demiryollarının çekici hedefler aldığı Amerikan Batı'sında popüler hale geldi. Batı ekonomisinin büyümesiyle birlikte, trenler sık sık büyük miktarda nakit para ve değerli maden taşıyordu. Seyrek nüfuslu manzara, haydutlara, trenleri durdurmak için mükemmel olan sayısız izole alanın yanı sıra yasalardan saklanacak birçok yer sağladı. Butch Cassidy’nin Wild Bunch’i gibi bazı çeteler soygun trenlerini o kadar kolay ve kazançlı buluyordu ki, bir süre onu ceza uzmanlığı haline getirdiler. Demiryolu sahipleri nihayet akıllıca davrandılar ve trenlerin değerli eşyalarını büyük kasalar, silahlı muhafızlar ve hatta özel olarak güçlendirilmiş yük vagonlarıyla korudular. Sonuç olarak, 1800'lerin sonunda, soyma trenleri giderek daha zor ve tehlikeli bir işe dönüşmüştü.
Dört Reno kardeşinden ve ortaklarından oluşan Reno çetesine gelince, hükümdarlıkları bir dizi tren soygunu ve diğer suçlar işledikten sonra nihayet yakalandıklarında 1868'de sona erdi. O yılın Aralık ayında, bir çete, haydutların tutulduğu ve uyanık adaletle uyuştuğu Indiana hapishanesine saldırdı, Frank, Simeon ve William Reno kardeşleri (daha önce erkek kardeşi John daha önce yakalandı ve zaten farklı bir hapishanede hizmet ediyordu) ve çete üyesi Charlie Anderson.
