Mahkumlar, Buffalo, New York yakınlarındaki maksimum güvenlikli Attica Correctional Facility'nin kontrolünü ele geçirdi ve ele geçirdiler. O günün ilerleyen saatlerinde devlet polisi cezaevinin çoğunu geri aldı, ancak 1.281 hükümlü D Yard adlı bir egzersiz alanını işgal etti ve burada dört gün boyunca 39 hapishane gardiyanı ve çalışanını rehin tuttu. Görüşmeler durduktan sonra, devlet polisi ve hapishane memurları, 13 Eylül’de, 10 rehinenin ve 29 mahk indmun, göze çarpmayan bir silah sesiyle öldürüldüğü bir felaket saldırısı başlattı. Seksen dokuz kişi ağır yaralandı.
1971 yazına kadar, Attica, New York eyalet hapishanesi patlamaya hazırdı. Mahkumlar kronik kalabalık, mektup sansürü ve haftada bir duş ve her ay bir rulo tuvalet kağıdıyla sınırlanan yaşam koşulları nedeniyle hayal kırıklığına uğradı. Bazı Attika mahkumları, zamanın radikal ruhunu benimseyen, kendilerini mahkum suçlulardan ziyade siyasi mahkumlar olarak algılamaya başladılar.
9 Eylül sabahı, püskürme kahvaltının yolunda mahkesmların gardiyanlarını güçlendirdiği ve kendiliğinden bir isyanda hapishane galerisine bastırdıkları zaman geldi. Hatalı bir kapıdan ve Times Meydanı olarak bilinen merkezi bir bölgeye girerek tüm hücre bloklarına erişmelerini sağladılar. Cezaevinin 2.200 mahkmatmının çoğu isyana katıldı ve mahkumlar tesisteki gardiyanları dövdüler, derme çatma silahlar edindiler ve hapishanenin kilisesini yaktılar. Bir gardiyan, William Quinn, ciddi bir şekilde dövüldü ve ikinci kattaki bir pencereden atıldı. İki gün sonra, hastanede yaralandı ve öldü.
Göz yaşartıcı gaz ve hafif makineli tüfek kullanarak, devlet polisi, isyancıların hayatını kaybetmeden düzenlediği dört hücre bloğunun üçünün kontrolünü yeniden ele geçirdi. Saat 10: 30'a kadar mahkesmlar, sadece 35 metrelik duvarlarla çevrili ve silah kuleleri tarafından gözden geçirilmiş büyük, açık bir egzersiz alanı olan D Yard'ın kontrolünde idi. Çoğunlukla gardiyanlar ve diğer birkaç cezaevi çalışanı olan otuz dokuz rehine gözü kapalı tutuldu ve sıkı bir daire içinde tutuldu. Kulüp ve bıçaklarla donanmış mahkesmlar rehineleri yakından korudu.
İsyan liderleri, gelişmiş yaşam koşulları, daha fazla din özgürlüğü, posta sansürüne son verilmesi ve genişletilmiş telefon ayrıcalıkları dahil olmak üzere bir talep listesi hazırladı. Ayrıca ABD Temsilcisi Herman Badillo ve New York Times köşe yazarı Tom Wicker, müzakereci ve sivil gözlemci olarak hizmet verecek. Bu arada, yüzlerce devlet askeri Attika'ya geldi ve New York Valisi Nelson A. Rockefeller Ulusal Muhafızlara seslendi.
Gergin görüşmelerde New York Düzeltme Komiseri Russell Oswald, mahkumların gelişmiş yaşam koşulları taleplerini yerine getirmeyi kabul etti. Bununla birlikte, mahkumlar D Yard’daki herkes için af ilan ederken, “emperyalist olmayan bir ülkeye” güvenli bir şekilde geçişi isteyenler için güvenli bir şekilde aradılar. Gözlemciler, Vali Rockefeller ile Attica'ya iyi niyetli bir gösteri olarak gelmelerini istedi, ancak reddetti ve bunun yerine hapishanenin zorla geri alınmasını emretti.
13 Eylül Pazartesi sabahı yağmurlu bir günde, mahkumlara teslim olmalarını isteyen bir ültimatom okundu. Rehinelerin boğazına karşı bıçak koyarak cevap verdiler. Sabah saat 9: 46'da, helikopterler avluya uçtu ve devlet polisi olarak göz yaşartıcı gazı attı ve silahları yakan silahlarla dolu düzeltme görevlileri düştü. Polis, göz yaşartıcı gaz pusuna 3.000 mermi attı, 29 mahkum ve 10 rehineyi öldürdü ve 89. yaraladı. Çoğu, ilk ayrım gözetmeyen silahlı ateş barajında vuruldu, ancak diğer mahkumlar teslim olduktan sonra vuruldu veya öldürüldü. Acil bir sağlık teknisyeni, yerde yatan, bir devlet polisi tarafından birkaç kez kafadan vurulmuş yaralı bir mahkumun göründüğünü hatırladı. Başka bir mahkum yedi kez vuruldu ve sonra zeminde sürünme emri verdi. Yeterince hızlı hareket etmediğinde, bir subay onu tekmeledi. Diğerleri vahşice dövüldü.
Kanlı baskın sonrasında yetkililer mahkesmların boğazlarını keserek katledilen rehineleri öldürdüklerini söyledi. Bir rehinenin kısırlaştırıldığı söylendi. Ancak otopsi, bu suçlamaların yanlış olduğunu ve 10 rehinenin hepsinin polis tarafından vurularak öldürüldüğünü gösterdi. Denenen teşebbüs baskın baskınını kınadı ve Kongre soruşturması yaptı.
Attika isyanı, ABD tarihindeki en kötü hapishane isyanıydı. Baskında ölen 39 kişi, gardiyan William Quinn ve diğer mahkumlar tarafından isyanın erken saatlerinde öldürülen üç mahkum dahil olmak üzere toplam 43 kişi hayatını kaybetti. Sonuçlanmasından sonraki hafta, polis mahkumlara karşı acımasızca misilleme yaptı ve diğer işkencelerin yanı sıra, gece kaçıranları zorla çalıştırmaya zorladı. Yaralı birçok mahkum, varsa standart altı tıbbi tedavi gördü.
1974'te 1.281 mahkingmu temsil eden avukatlar cezaevi ve devlet memurlarına karşı 2,8 milyar dolarlık bir dava açtılar. Davanın yargılanması 18 yıl sürdü ve tazminat aşamasına ulaşması beş yıl sürdü, davaya karşı bir mahkemenin hakiminin hatasıydı. Ocak 2019'da, New York Eyaleti ve eski ve şimdiki mahkumlar, baskın sırasında ve sonraki haftalarda yaşadıkları acıların ciddiyetine bağlı olarak yaklaşık 500 mahkum arasında eşit olmayan bir şekilde bölünmüş olan 8 milyon dolara yerleşti.
Katliam düzeltme memurlarının aileleri, devlet tarafından kendilerine gönderilen mütevazı ölüm yardımı çeklerini kabul ederek dava açma hakkını kaybetti. Aynı şekilde hayatta kalan rehineler maaşlarını ödeyerek dava açma haklarını kaybetti. Her iki grup da hiçbir devlet yetkilisinin yasal haklarından dolayı hakaret etmediğini ve New York’un onlara ödemesi gereken tazminatın reddedildiğini kabul ediyor.
