İçerik
27 Temmuz 1919'da, Chicago’nun plajlarının resmi olmayan ayrımcılığını ihlal ettikten ve bir grup beyaz genç tarafından taşlanmasından sonra Michigan Gölü’nde bir Afrikalı-Amerikalı genç boğuldu. Ölümü ve polis, görgü tanıklarının buna neden olduğu tespit edilen beyaz adamı tutuklamayı reddettiği için, bahçeleri çevreleyen Güney Yakası mahallesinde yoğunlaşan siyah ve beyaz Şikago çeteleri arasında bir hafta isyanına yol açtı. İsyanlar 3 Ağustos'ta sona erdiğinde, 15 beyaz ve 23 siyah öldürüldü ve 500'den fazla kişi yaralandı; ilave 1000 kara aile, isyancılar tarafından yakıldığı zaman evlerini kaybetti.
Büyüyen Irk Gerilimi
1919'un “Kırmızı Yazı”, Afrika kökenli Amerikalıların kırsal Güney'den Kuzey I. Dünya Savaşı sırasında meydana gelen Kuzey şehirlerine büyük göçünü çevreleyen gittikçe artan gerilimlerin doruk noktasını işaret ediyordu. Savaş 1918'in sonlarında sona erdiğinde, binlerce asker fabrikalarda, depolarda ve fabrikalarda işlerinin yeni gelen Güneyli siyahlar veya göçmenler tarafından doldurulduğunu bulmak için Avrupa'da kavgadan eve döndü. Finansal güvensizliğin ortasında, ırkçı ve etnik önyargılar yaygınlaştı. Bu arada, özgürlüklerini ve demokrasinin nedenleriyle savaşan hayatlarını tehlikeye atan Afrikalı-Amerikalı gaziler, kendilerini kanuna göre yeterli barınma ve eşitlik gibi temel haklardan mahrum bırakarak giderek daha militan olmalarına yol açtı.
Biliyor musun? 1919 yazında, 1955'ten 1976'da ölümüne kadar Chicago'nun güçlü belediye başkanı olarak görev yapan Richard J. Daley, Hamburg Atletik Kulüp adlı 17 yaşındaki İrlandalı bir Amerikan örgütünün üyesiydi. Bir soruşturma daha sonra isyanı başlatanlar arasında kulübü tanımlasa da, Daley ve destekçileri şiddete katıldığını asla kabul etmediler.
Bu alaycı atmosferde, beyaz üstünlükçü Ku Klux Klan örgütü, 1918'de 64 ve 1919'da 83 linç olmak üzere Güney'deki şiddetli faaliyetlerini yeniden canlandırdı. 1919 yazında, Washington'daki D.C. Knoxville, Tennessee; Longview, Teksas; Phillips County, Arkansas; Omaha, Nebraska ve neredeyse çarpıcı bir şekilde Chicago. Kentin Afrika kökenli Amerikalı nüfusu 1909'da 44.000'den 1919'da 100.000'in üzerine çıkmıştı. Şehrin stoklarındaki işler için yapılan rekabet özellikle yoğundu, Afrikalı Amerikalıları beyazlara (hem yerli hem de göçmenlere) karşı çekti. Gerginlikler, siyah sakinlerin büyük çoğunluğunun yaşadığı, çoğu eski, harap konutlarda ve yeterli hizmet olmadan kentin Güney Yakası'nda en yüksek seviyelerde yer aldı.
Kalıcı Etki
İsyanın ardından, bazıları Şikago'daki konutları resmen ayırmak için imar yasalarının uygulanmasını veya siyahların stoklardaki ve diğer endüstrilerdeki beyazlarla birlikte çalışmasını engelleyen kısıtlamaları önerdi. Ancak bu tür önlemler Afrikalı-Amerikalı ve liberal beyaz seçmenler tarafından reddedildi. Şehir yetkilileri bunun yerine isyanların temel nedenlerini incelemek ve onlarla mücadele etmenin yollarını bulmak için Chicago Irk İlişkileri Komisyonu'nu düzenledi. Altı beyaz erkeği ve altı siyahı içeren komisyon, işler için rekabet, siyahlar için yetersiz barınma seçenekleri, tutarsız kolluk uygulamaları ve yaygın ırksal ayrımcılığın yanı sıra, bu alanlarda düzelme gibi birkaç önemli konu önerdi.
Başkan Woodrow Wilson, hem Chicago hem de Washington'da yarış ile ilgili ayaklanmaların kışkırtıcıları olmak için beyazları açıkça suçladı ve gönüllü kuruluşlar ve kongre mevzuatı dahil olmak üzere ırksal uyumu arttırma çabaları getirdi. Amerika'nın kent merkezlerinde artan gerilimlere dikkat çekmenin yanı sıra, 1919 yazında Chicago ve diğer şehirlerdeki isyanlar, Afrikalı Amerikalılar arasında baskı ve adaletsizlik karşısında hakları için mücadele etmek için artan bir istekliliğin başlangıcı oldu.
