İçerik
Douglas Haig (1861-1928) I. Dünya Savaşı sırasında İngiliz askeri lideriydi. Sandhurst Kraliyet Askeri Koleji'nden mezun olan Haig, Sudan Savaşı ve Güney Afrika Savaşı'nda savaştı. 1915'te 1. Ordu komutanı olarak adlandırılan İngiliz Seferi Kuvvetleri'nin baş komutanı ve ardından saha görevlisi oldu. Yıpratma stratejisiyle tanınan Haig’in, Somme ve Passchendaele Savaşları’ndaki saldırıları, Alman ordusunu yıkma çabalarına yardımcı olmakla birlikte, çok sayıda zayiatla sonuçlandı. Savaştan sonra, Haig İngiliz Lejyonu'nu düzenledi ve bir başlık olarak seçildi.
Sir Douglas Haig, I. Dünya Savaşı'ndaki İngiliz ordusunun literatüründeki en tartışmalı kişi olmaya devam ediyor. Bazıları onu cilveli, şakacı, aptal, merak uyandırıcı ve belgelerin tahrif edicisi olarak nitelendirdi. Diğerlerine göre, I. Dünya Savaşı sırasında İngiliz cemaatinin somutlaşmış haliydi, Batı Cephesinde zafer kazanma yönünde sert bir seyir izliyordu. Diğerleri, Haig'i geç Viktorya döneminin fikirleri ve ordu yapılarıyla sınırlandırdığını ve I. Dünya Savaşı'nın gelişen teknolojisinden rahatsız olduklarını gördü. Son görüş en doğru görünüyor.
Haig’in Sudan ve Güney Afrika’nın mobil, sömürge savaşlarındaki savaş tecrübesi onu Batı Cephesi’ndeki statik savaş doğası için iyi hazırlamamıştır. Personel Koleji on dokuzuncu yüzyılın sonlarında da eğitim görmedi. Birlikte ele alındıklarında, bunlar Haig’in aklında sabit bir savaş imajı oluşturmak için bir araya getirildi. Savaşı yapılandırılmış, üç aşamalı bir ilişki olarak düşündü: birincisi, düşman rezervlerinin hazırlanması, yıkılması ve çekilmesi; ikincisi, hızlı ve belirleyici saldırı; ve üçüncü, sömürü. Temel olarak, Haig I. Dünya Savaşı boyunca bu yapı hakkındaki fikrini değiştirmedi. Bu nedenle savaşı göreceli olarak basit, insan merkezli, moral bağımlısı ve zafere kadar devam edecek bir komutanın belirlenmesini talep etmeye devam etti.
Buna ek olarak, Haig bir süvariydi ve her zaman iyimser olarak ilerlemeler bekledi (belirleyici taarruz), ardından süvari sömürüsü. Bu nedenle, Somme Muharebesinde, 1 Temmuz 1916'da Haig, ordu komutanlarını amaçlarını derinleştirmeye zorladı ve kısa bir kasırga bombardımanı istedi, ardından acele etti. Sonuç, uzun bir bombardıman ve başarılı olamayan derin hedeflerin karışık bir planıydı. Aynı süreç, 31 Temmuz 1917'de Passchendaele'de, Haig'in komuta etmek için hakaret edici bir general (Sir Hubert Gough) ataması ve onu adım adım ilerlemek yerine kararlı bir atılım planlaması için bastırmasıyla gerçekleşti.
Böylece Haig’in Somme ve Passchendaele’deki başlıca saldırıları topçu hazırlıklarına başladı ve ardından atılım girişimleri başladı. Ancak bunlar başarısız oldu ve süvari sömürüsü üretmedi. Atılımlar başarısız olunca, her iki savaş da düşmanı aşınma çabalarına uzun sürdüler ve 1916 ve 1917'deki pahalı yıpratma savaşı sonuçlandı. İngiliz saldırı tarafında, Alman savunma tarafındakilerden daha büyük zayiatlar sürdü. Haig bu temel strateji için eleştirildi; Ancak, bu yıpranma nihayetinde Alman ordusuna zarar verdi ve kuşkusuz 1918'de zafer kazandı.
Haig ayrıca ön koşulların cehaletinden dolayı eleştirildi. Uzak fakat güçlü kişiliği (ve işten çıkarılma olasılığı), Haig'e sık sık duymak istediklerini söyleyen irtibat görevlilerini, personel görevlilerini ve kıdemli komutanları korkutmaya meyilliydi. Ek olarak, Haig’in Personel Koleji eğitimi, bir komutanın strateji belirlemesi ve ardından kenara çekilmesi ve astlarına taktik bırakması yönünde karar verdi. Birlikte, bu iki faktör Haig'i öndeki gerçeklikten ve günlük eylemin taktiksel yönünden ayırdı. Aslında Batı Cephesindeki taktikler yutmuştu, Haus cephesinde savaşın değişen doğasından uzaklaştı. Bu zihin seti aynı zamanda Haig ile generalleri arasında büyük bir taarruz öncesi serbest fikir alışverişinin zor olduğu durumlarda bir boşluk yaratma eğilimindeydi. Bununla birlikte, Haig stratejik düzeyde müdahale ettiğinde, her zaman hızlı bir şekilde kırılma baskısına ve bu başarısız olduğunda, haksız yere uzayan suçlara yol açtı.
Bir süvari olarak, Haig, teknolojinin savaşın yürütülmesi için merkezi hale geldiğini de tam olarak anlamadı. Bu, Haig’in 1917’de Passchendaele’deki savaş meydanında seçildiğini görüyor ve topçu toplarını ciddi bir dezavantaja düşürüyor, arazi ise tank kullanımını engelliyor. Bununla birlikte, 1917'nin sonlarında Cambrai'de ve 1918'de savaşın teknik yönlerinde uzmanların çoğu gerçekten savaşların hazırlanmasında görev almıştı, böylece Haig, Genel Merkez ve hatta ordu generalleri daha az ilgili hale geldi. Böylece, Ağustos 1918 Amiens saldırısı gerçekten daha düşük bir seviyede gerçekleştirildi ve saldırının hedeflerini önemli ölçüde derinleştirmek için olağan talimatı dışında, Haig'in denetimini gerektirmedi. Özetle, 1916-1918 saldırganlarının gösterdiği gibi, Haig, silahlarını yerleştirmek için planlarını yapılandırmak yerine teknolojinin saldırgan planlarına uyum sağlamasını bekledi. Böylece teknik olarak kuvvetlerinin yeteneklerinin ötesinde olan hedefleri ısrarla takip etti.
Haig’in ısrarı sonunda, 1918’de Batı Cephesi’nde zafer kazanmıştı; diğerleri 1919’da savaşın devam etmesini bekliyordu. Ancak, daha esnek ve yaratıcı bir komutanın aynı sonuçları daha düşük maliyetle elde edip edemeyeceği sorusu hala devam ediyor.
Okuyucunun Askeri Tarihle Arkadaşı. Robert Cowley ve Geoffrey Parker tarafından düzenlenmiştir. Telif Hakkı © 1996, Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company'ye aittir. Tüm hakları Saklıdır.
