İçerik

• Taft’ın Erken Yaşamı ve Kariyeri
• Taft’ın Beyaz Saray'a Giden Yolu
• Taft Başkanlığı
• Taft’ın Cumhurbaşkanlığı Sonrası ve Yargıtay Kariyeri
• FOTO GALERİLER
• William H. Taft

Cumhuriyetçi William Howard Taft, 1900’de Filipinler’in ilk sivil valisi olarak göreve başlamadan önce Ohio Yüksek Mahkemesi’nde ve ABD Altıncı Temyiz Mahkemesi’nde yargıç olarak çalıştı. 1908’de halefi olarak Ohioan’a desteğini veren Theodore Roosevelt’in idaresi. Genel olarak Roosevelt’ten daha muhafazakâr olan Taft, başkanlık gücünün geniş görüşüne sahip değildi ve genel olarak politikacıdan daha başarılı bir yöneticiydi. 1912'de, Taft’ın başkanlığından memnun olmayan Roosevelt, Cumhuriyetçi seçmenleri ikiye bölerek ve Beyaz Saray'ı Demokrat Woodrow Wilson'a teslim ederek kendi İlerici Partisini kurdu. Görevden ayrıldıktan dokuz yıl sonra Taft, Başkan Warren Harding'in ABD Yüksek Mahkemesi başsavcısı olarak görev yaptığı sırada yaşam boyu hedefine ulaştı; o görevini 1930'daki ölümünden hemen öncesine kadar tuttu.

Taft’ın Erken Yaşamı ve Kariyeri

William Howard Taft, 15 Eylül 1857'de Ohio, Cincinnati'de doğdu. Babası, Başkan Ulysses S. Grant’e karşı savaş ve başsavcı olarak görev yapan ve daha sonra Başkan Chester A. Arthur’un altında Avusturya-Macaristan ve Rusya Büyükelçisi olarak görev yapan önde gelen bir Cumhuriyet avukatı Alphonso Taft idi. Genç Taft, Cincinnati Üniversitesi'nde hukuk eğitimi almadan önce (sınıfında ikinci mezun olan) Yale Üniversitesine katıldı. 1880'de Ohio barına kabul edildi ve özel muayenehaneye girdi. 1886'da Taft, tanınmış bir yerel avukatın ve Cumhuriyetçi Parti aktivistinin kızı Helen “Nettie” Herron ile evlendi; çiftin üç çocuğu olacaktı.

Biliyor musun? 1909-1913 arasında ABD başkanı ve 1921-1930 arasında ABD Yüksek Mahkemesi başkanı olan William Howard Taft, ABD hükümetinin hem icra hem de yargı kollarında en yüksek görevde bulunan tek adam oldu.

Kariyerinin başından itibaren Taft, ABD Yüksek Mahkemesi'nde bir koltuğa geçmek istedi. Bu arada iddialı karısı ilk kadın olma yolunda görüşlerini belirledi. Taft, cesaretlendirmesiyle, 1887'de başlayan ve Ohio Yüksek Mahkemesinde hakimin görev süresinin dolması için seçildiği bazı siyasi atamaları kabul etti. Ertesi yıl kendisi beş yıllık bir dönem için seçildi. (Cumhurbaşkanlığı dışında, Taft’ın halk oyu ile aldığı tek ofis olacak.) 1890’da, ABD genel başkanlığına adalet bakanlığında en yüksek üçüncü pozisyon olarak atandı. İki yıl sonra, Ohio, Michigan, Tennessee ve Kentucky ile ilgili yargı yetkisi bulunan ABD Altıncı Temyiz Mahkemesinde yargıç olarak görev yapmaya başladı.

Taft’ın Beyaz Saray'a Giden Yolu

1900’ün başlarında, Başkan William McKinley Taft’ı Washington’a çağırdı ve İspanya’daki Amerikan-Amerikan Savaşı’ndan (1898) sonra ABD’nin koruyucularından olan Filipinler’de sivil bir hükümet kurma görevini üstlendi. Tereddütlü olmasına rağmen, Taft, İkinci Filipin Komisyonu başkanlığını, ulusal hükümette daha fazla ilerlemesine yardımcı olacağı bilgisiyle kabul etti. Taft’ın Filipinler’deki sempatik yönetimi, ABD askeri hükümetinin 1898’den bu yana kullandığı acımasız taktiklerden çarpıcı bir kopuşa işaret etti. Yeni bir anayasanın hazırlanması (Amerika Birleşik Devletleri’ninkine benzer bir haklar da dahil olmak üzere) ve Sivil vali görevinden (o ilk oldu), Taft ada ekonomisini ve altyapısını geliştirdi ve halka en azından hükümetten bir ses çıkardı. Filipinli insanlara sempatik ve aralarında popüler olmasına rağmen, kendi kendini yönetebilmeleri için önce önemli bir rehberliğe ve öğretime ihtiyaç duyduklarına inanıyordu ve uzun bir ABD katılımı öngörüyordu; Aslında, Filipinler 1946'ya kadar bağımsızlık kazanmayacaktı.

McKinley 1901'de öldürüldükten sonra Başkan Theodore Roosevelt, Taft'a Yüksek Mahkeme atanmasını iki kez teklif etti, ancak Filipinler'de kalmak için reddetti. 1904'te Filipinli işlerinin denetimini sürdürdüğü sürece Roosevelt’in savaş sekreteri olarak geri dönmeyi kabul etti. Taft, Panama Kanalı'nın yapımını denetlemek ve Küba'nın geçici valisi olarak hizmet etmek de dahil olmak üzere dört yıl boyunca yoğun bir yolculuk yaptı. Ofiste üçüncü bir dönem için koşmama sözü veren Roosevelt, Taft'ı halefi olarak tanıtmaya başladı. Kampanyadan hoşlanmamasına rağmen, Taft, 1908'de karısının çağrısı sırasında bir başkanlık çalışması düzenlemeyi kabul etti ve Rooseveltian'ın ilerici reformlar programına devam etme sözü vererek, Demokrat William Jennings Bryan'ı şiddetle mağlup etti.

Taft Başkanlığı

Taft, sözlerine rağmen, Roosevelt’in başkanlık gücünün geniş bakış açısının yanı sıra, bir lider olarak karizması ve fiziksel gücüyle de yoktu. (Her zaman ağır, Taft başkanlığı sırasında zaman zaman 300 pound ağırlığa sahipti.) Başlangıçta “güven bozmak” konusunda aktif olmasına rağmen, Roosevelt'le olduğu kadar büyük endüstriyel kombinasyonlara karşı 80 tane antitröst davası başlattı. Bu çabalardan ve genel olarak kendisini Cumhuriyetçi Partinin daha muhafazakar üyeleriyle aynı seviyeye getirdi. 1909'da Taft’ın tarife reformu mevzuatını tartışmak üzere özel bir Kongre oturumu düzenlenmesi, Cumhuriyetçi korumacı çoğunluğu harekete geçirdi ve tarifeleri düşürmek için çok az şey yapan Payne-Aldrich Yasası’nın geçmesine yol açtı. Daha ilerici Cumhuriyetçiler (Roosevelt gibi) Taft’ın tasarıyı veto etmesini beklese de, yasaya imza attı ve kamuoyuna “Cumhuriyetçi Partinin geçirdiği en iyi tarife tasviri” olarak savundu.

İlerleyicilerin endişe ettiği bir başka önemli yanlışlıkta Taft, İçişleri Sekreteri Richard Ballinger'ın politikalarını onayladı ve bir Ormancılık Bürosu başkanı olan Roosevelt'in muhafazakar ve yakın arkadaşı Gifford Pinchot'ı Ballinger’in önde gelen eleştirmeni görevden aldı. Pinchot’ın ateşi Cumhuriyetçi Parti’yi daha da ikiye böldü ve Taft’ı Roosevelt’ten iyice hakaret etti. Taft’ın başkanlığının kaydında genellikle göz ardı edilen, güvenini yitiren çabaları, Demiryolları oranlarını belirlemeye yönelik Devletlerarası Ticaret Komisyonu'nu (ICC) güçlendirmesi ve federal gelir vergisini zorunlu kılan anayasa değişikliklerini desteklemesi ve halk tarafından senatörler (eyalet yasama organlarının ataması yerine).

Taft’ın Cumhurbaşkanlığı Sonrası ve Yargıtay Kariyeri

1912'ye kadar Roosevelt, Taft ve muhafazakar Cumhuriyetçiler ile öylesine kızdı ki, partiden ayrılıp kendi İlerici Partisini (Bull Boose Partisi olarak da bilinir) oluşturmayı seçti. O yılki genel seçimlerde, Cumhuriyetçiler arasındaki bölünme Beyaz Saray'ı ilerici Demokrat Woodrow Wilson'a verdi ve Roosevelt'in 88'ine 435 seçim oyu aldı. Taft, yalnızca sekiz seçim oyu aldı ve idarenin politikalarının ilerici dalgada reddedilmesini yansıttı. o zaman milleti süpüren ruhu.

Kuşkusuz Beyaz Saray'dan ayrılma konusunda rahatlamış olan Taft, Yale Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde anayasa hukuku dersi verdi. 1921'de, Başkan Warren Harding, Taft’un yaşam boyu rüyasını ABD Yüksek Mahkemesi’nin baş adaletine atayarak gerçekleştirdi. Bu görevde Taft, ülkenin en yüksek mahkemesinin organizasyonunu ve verimliliğini arttırdı ve mahkemeye davalarını seçme konusunda daha fazla takdir yetkisi veren 1925 tarihli Hakim Yasası'nın güvenli bir şekilde geçmesine yardımcı oldu. Muhafazakar ideolojisini yansıtan 250 karar vermişti. Taft’ın en belirgin görüşü, görev süresinin geçersiz kılınmasına neden olan ve ABD başkanının federal yetkilileri çıkarma yetkisini sınırlayan Myers / ABD’de (1926) ortaya çıktı; Başkan Andrew Johnson’ın benzer bir eylemi ihlal etmesi, 1868’de Temsilciler Meclisi’nin görevden alınmasına yol açtı. Taft, 8 Mart 1930’da, kalp hastalığının komplikasyonlarından kısa bir süre önce baş adalet olarak kaldı.

HISTORY Vault ile yüzlerce saatlik tarihi videoya ücretsiz olarak erişebilirsiniz. Ücretsiz denemenize bugün başlayın.

FOTO GALERİLER

William H. Taft